Ιούνιος 2013 πάρκο Γκεζί, Κωνσταντινούπολη: Η κατάληψη ενός πάρκου για να μην υλοποιηθούν τα «αναπτυξιακά σχέδια» έγινε σύμβολο αντίστασης απέναντι στην βαθειά αντιδημοκρατική κυβέρνηση του Ερντογαν, όπου δύο χρόνια μετά έχει γενικεύσει τη βία και το φόβο παντού.
Στο πάρκο Γκεζί αναμετρήθηκαν οι δυνάμεις του κινήματος με τη δικτατορία του Ερντογάν. Εκεί χτυπήθηκε ο Μπερκίν Ελβάν από τις δυνάμεις καταστολής και έμεινε 269 μέρες σε κώμα. Είναι ο θάνατος ενός παιδιού που βγήκε να αγοράσει ψωμί, τα κυβερνητικά ψέματα, είναι η βία και η καταστολή, είναι η οργή που ξεχειλίζει και δε σε αφήνει να σωπάσεις, δε θες να κλάψεις αλλά να ουρλιάξεις, να αντισταθείς και να νικήσεις αυτό το δυνάστη που σκότωσε και εξακολουθεί να σκοτώνει. Γιατί ο Μπερκίν δεν ήταν ο πρώτος που δολοφονήθηκε με κυβερνητική εντολή και δεν θα είναι ο τελευταίος.
Πέρασαν δύο χρόνια από το θάνατο του Μπερκίν. Η βία στη Τουρκία όμως δε λησμονείται. Ο θρήνος για τα θύματα είναι καθημερινός. Η καταστολή είναι παρούσα σε κάθε έκφραση ελευθερίας. Ο Μπερκίν και όσοι τον ακολούθησαν μας θυμίζουν ότι ο θρήνος είναι το μισό της εκδίκησης..το άλλο μισό είναι να νικηθεί ο φόβος. Η ανατροπή αυτού το χυδαίου καθεστώτος θα είναι το βάλσαμο και η ηλιαχτίδα ενός κόσμου όπου οι άνθρωποι δε θα πεθαίνουν με εντολές άνωθεν.
Barikat
Μην κλαίτε ρε.
του Ετζέ Τεμέλκουραν
Ο θάνατος ενός τούρκου εφήβου ξύπνησε το πνεύμα του Γκέζι
Binnaz Saktanber (Μετάφραση: Κωνσταντίνα Παντελή)
Ο Μπερκίν είναι παντού - Η αντίσταση είναι παντού
Can Budak* (μετάφραση: Πάνος Κορφιάτης)
