Η θέση της γυναίκας είναι . . . 25η Νοέμβρη: Ημέρα αφιερωμένη στη βία κατά των γυναικών. Η άσκηση βίας ενάντια στις γυναίκες προφανώς καταδικάζεται απερίφραστα και καταγγέλλεται από φορείς και οργανώσεις. Στη πραγματικότητα καταδικάζεται όντως; Η σεξουαλική βία, το trafficking, η ενδοοικογενειακή βία είναι μερικές μόνο από τις μορφές βίας που δέχονται καθημερινά οι γυναίκες ανά τον κόσμο.
Η οικονομική κρίση, αποδόμησε την προσπάθεια μιας «εικονικής» ισότητας των δύο φύλων. Μια γυναίκα απολύεται ή βρίσκει δουλειά δύο φορές πιο δύσκολα από έναν άντρα, με τις απολαβές τις να είναι "θηλυκοποιημένες", δηλαδή μικρότερες. Μια γυναίκα παραμένει στη δουλειά της και δε καταγγέλλει κάποιον εργοδότη που της ασκεί σεξουαλική παρενόχληση γιατί το ζητούμενο πια έχει γίνει η επιβίωση με κάθε κόστος.
Οι μεγαλόσχημοι τίτλοι –που πολλές φορές είναι και προσχηματικοί- δεν αρκούν. Οι γυναίκες έχουν διπλά προβλήματα, μα και διπλή αποφασιστικότητα.
Το barikat σταχυολόγησε κείμενα από αγώνες, κινήματα και εξεγέρσεις, αλλά και κείμενα που πραγματεύονται ζητήματα αυτοδιάθεσης της γυναίκας (αυτά όπου ή πατριαρχική κοινωνία αποκαλεί "ταμπού") με σκοπό να αναδείξει την γυναικεία χειραφέτηση "ως αγώνας μέσα στον αγώνα", όπου υπάρχει και εγκαλεί όλα τα απελευθερωτικά κινήματα, κάθε πορεία προς τον μετασχηματισμό.
Όπως μας έδειξε και η Ρόζα, η θέση της γυναίκας είναι στα οδοφράγματα της σύγκρουσης.
barikat
Ένα κείμενο για τη παρουσία των γυναικών στη πλατεία Ταχρίρ. Πρόκειται για μια μαρτυρία που μας εισάγει στην εξέγερση της Αραβικής Άνοιξης και στην ενεργό συμμετοχή των γυναικών που μάχονταν ενάντια στη σεξουαλική κακοποίηση και μέσα από την εξέγερση επαναστάτησαν ενάντια σε οποιασδήποτε μορφής βία.
Με αφορμή την ιστορία της Eman Mustafa το κείμενο μας κάνει κοινωνούς στη ζωή των γυναικών στην Αίγυπτο. Αναδεικνύει τις πτυχές της σεξουαλικής βίας και το γεγονός ότι οι σεξουαλικές επιθέσεις αποτελούν μια καθημερινότητα για την οποία οι γυναίκες στην Αίγυπτο δεν μπορούν να μιλήσουν. Στη συνέχεια αναλύεται το πλαίσιο των κινητοποιήσεων ενάντια σε αυτό το κύμα βίας καθώς και η στάση της αιγυπτιακής κυβέρνησης.
Ένα κείμενο του ακτιβιστή και συνιδρυτή του κόμματος των Μαύρων Πανθήρων Huey P. Newton, που μιλά για την ανάγκη δημιουργίας ενός κινήματος μεταξύ των γυναικών και των ομοφυλόφιλων. Το κείμενο αναδεικνύει τους προβληματισμούς του Newton σχετικά με την ανάγκη δημιουργίας ενός τέτοιου συνασπισμού καθώς και τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να συμβάλουν σε αυτό το συνασπισμό οι Μαύροι Πάνθηρες.
4. Ντιάνα , κυνηγός οδηγών, της Σίσσυς Πετράκου 12-9-13
Μια ιστορία σχετικά με τον τρόπο που αντιμετωπίζονται οι γυναίκες στη Σιουδάδ Χουάρες, μια περιοχή του Μεξικό. Οι βιασμοί και οι δολοφονίες γυναικών οδηγούν μια γυναίκα να πάρει στα χέρια «το νόμο του φύλου της» αφού η δικαιοσύνη προτιμά το δρόμο της απραξίας. Με αφορμή αυτή την ιστορία μαθαίνουμε τον τρόπο που διαβιούν οι γυναίκες στη Σιουδάδ Χουάρες, την αντιμετώπιση που έχουν στους χώρους εργασίας και για πιο λόγο σε αυτή τη περιοχή του Μεξικό οι γυναίκες ζουν κάτω από ένα ειδικό καθεστώς.
Μία ανάλυση σχετικά με το πώς ερμηνεύθηκε και πώς χρησιμοποιήθηκε ο φεμινισμός από το νεοφιλελευθερισμό. Πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα προσέγγιση ως προς τον τρόπο με τον οποίο οι φεμινιστικές ιδέες λειτούργησαν σαν εργαλεία στα χέρια του καπιταλισμού και με την επίφαση της ισότητας, διαστρεβλώθηκε η εικόνα της σύγχρονης γυναίκας.
6. Για τις αμβλώσεις: Το γυναικείο σώμα ως πεδίο μάχης, της Χάρις Τριανταφυλίδου 9-3-14
Ένα κείμενο που προέκυψε με αφορμή τη νέα νομοθεσία στην Ισπανία σχέτικα με τις αμβλώσεις. Σε αυτή τη βάση τίθενται προβληματισμοί σε ότι αφορά το δικαίωμα της γυναίκας να γίνει μητέρα όποτε το επιθυμεί η ίδια καθώς και το δικαίωμα να είναι η ίδια κυρίαρχη του σώματός της και όχι το Κράτος ή Εκκλησία.
Η γυναίκα -σύμβολο του κόμματος των Μαύρων Πανθήρων μιλά για τα κινήματα, για τον τρόπο δράσης της, για τους αγώνες που έχει δώσει η ίδια στα πλαίσια του «μαύρου φεμινισμού» και τη προσπάθειά της να εξαλειφθεί η βία εις βάρος των μαύρων γυναικών.
Η γυναικεία χειραφέτηση αναδεικνύεται ως βασικός παράγων στα πλαίσια της επανάστασης. Το κέιμενο γράφτηκε την 25η επέτειο της δολοφονίας του Thomas Sankara, του ανθρώπου που ηγήθηκε της παναφρικανικής μαρξιστικής επανάστασης. Ο ίδιος θεωρούσε ότι κλειδί για τη ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας είναι η συμμετοχή των γυναικών στην επανάσταση και η εξάλειψη όλων των ανισοτήτων.
Η ανάλυση και η αποδόμηση δύο μύθων σχετικά με τις σεξουαλικές επιθέσεις και τους βιασμούς γυναικών. Επισημαίνεται η ανάγκη μιας διαρκούς ταξικής σύγκρούσης ώστε οι γυναίκες-θύματα να πάψουν να αντιμετωπίζουν με ντροπή τους βιαστές τους.
Ένα κείμενο που μιλά για τη γυναίκεια παρουσία στην εξέγερση του Gezi στη Κωνσταντινούπολη και για τους λόγους που οδήγησαν σε αυτή τη χαρακτηριστική συμμετοχή. Η γυναίκα στη Τουρκία βιώνει σε κάθε έκφανση της ζωή της σωματική, ψυχολογική, κοινωνική και πολιτιστική βία.Το κείμενο μας βοηθά να αντιληφθούμε γιατί αυτή η εξέγερση ήταν σημαντική και για τη πολιτικοποίηση της ταυτότητάς τους.
Ένα κείμενο για την ανάδειξη του ρόλου της γυνάικας τόσο στα κινήματα αντίστασης των Κούρδων όσο και των Ζαπατίστας. Στις δύο αυτές περιπτώσεις οι γυναίκες παλεύουν ισότιμα με τους άνδρες ενάντια στο συλλογικό αφανισμό κάνοντας πράξη τη ριζοσπαστικοποιήση των σχέσεων μεταξύ των δύο φύλων. Η συμμετοχή των γυναικών στις ένοπλες δυνάμεις μας προσφέρει ένα νέο πεδίο ερμηνείας για το ζήτημα της ισότητας.
