Το ημερολόγιο έγραφε 27 Ιανουαρίου του 1944, όταν ο Κόκκινος Στρατός έφτανε στο Άουσβιτς και απελευθέρωνε τους τελευταίους 7.500 επιζήσαντες. Το στρατόπεδο εξόντωσης του Γ' Ράιχ έγινε σύμβολο της φρίκης του Ολοκαυτώματος, στη διάρκεια του οποίου εκτελέστηκαν εκατομμύρια άνθρωποι. Όμως διάφορες πτυχές του όλου “project” της ναζιστική θηριωδίας, έχουν μείνει επιμελώς στο σκοτάδι.
Η IBM έδινε όλες τις λύσεις στους Ναζί. Ως και την Τελική.
«Δες τα πάντα με τις διάτρητες κάρτες της Hollerith-ΙΒΜ»
« Όταν η Γερμανία ήθελε να εντοπίσει τους Εβραίους από το όνομά τους, η IBM τους έδειξε πώς. Όταν η Γερμανία ήθελε να χρησιμοποιήσει αυτές τις πληροφορίες για να ξεκινήσει προγράμματα κοινωνικής απέλασης και απαλλοτρίωσης, η IBM έδωσε τα τεχνολογικά μέσα. Όταν χρειάστηκε τα τρένα να αποκτήσουν χρονική ακρίβεια, τρένα από πόλη σε πόλη ή μεταξύ στρατοπέδων συγκεντρώσεων, η IBM προσέφερε και αυτή τη λύση. Τελικά δεν υπήρχε καμία λύση, όπου η IBM δεν θα επινοήσει για ένα Ράιχ πρόθυμο να πληρώσει για τις παρεχόμενες υπηρεσίες. Η μια λύση οδήγησε στην άλλη. Καμία λύση δεν ήταν έξω από το θέμα.»[1]
Το πενταψήφιο τατουάζ που χρησιμοποιήθηκε (και) στο Άουσβιτς ήταν ο κωδικός αριθμός της IBM
Το τατουάζ - αριθμός ήταν μέρος ενός ειδικού συστήματος διάτρητης κάρτας (card – punched system) που επινοήθηκε από την IBM για την παρακολούθηση των κρατουμένων σε όλα τα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, συμπεριλαμβανομένης της καταναγκαστικής εργασίας στο Άουσβιτς. Κανένα τέτοιο μηχάνημα δεν πωλήθηκε στους Ναζι∙ ήταν όλα μισθωμένα. Η IBM ήταν η μόνη πηγή όλων των διάτρητων καρτών. Έδινε τα ανταλλακτικά και έκανε το σέρβις των μηχανών “on-site”, είτε στο Νταχάου ή στην καρδιά του Βερολίνου, απευθείας ή μέσω εξουσιοδοτημένου και εκπαιδευμένου δικτύου αντιπροσώπων. Δεν υπήρχαν καθολικές διάτρητες κάρτες. Κάθε σειρά ήταν ειδικά σχεδιασμένη από τους μηχανικούς της IBM, όχι μόνο για να συλλάβει τις πληροφορίες που πήγαιναν μέσα, αλλά και να μετρήσει τις πληροφορίες που οι Ναζί ήθελαν να αποσπάσουν (θρησκεία, εθνικότητα, γλώσσα κτλ). [2]
Η επίσημη απάντηση της IBM είναι ότι «δεν έχει πολλές πληροφορίες για εκείνη την περίοδο».
Αντιγράφουμε από την ανακοίνωση: «Είναι γνωστό εδώ και δεκαετίες ότι οι Ναζί χρησιμοποιούσαν μεταχειρισμένο εξοπλισμό Hollerith [η γερμανική θυγατρική της IBM κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930 - Deutsche Hollerith Maschinen] GmbH (Dehomag) […] Είναι επίσης ευρέως γνωστό ότι ο Thomas J. Watson, Sr., έλαβε και στη συνέχεια αποκήρυξε και επέστρεψε ένα μετάλλιο που αποδόθηκε σε αυτόν από τη γερμανική κυβέρνηση, για το ρόλο του στις παγκόσμιες οικονομικές σχέσεις. […]
Η IBM δεν έχει πολλές πληροφορίες σχετικά με αυτήν την περίοδο ή τις πράξεις του Dehomag. Τα περισσότερα έγγραφα καταστράφηκαν ή χάθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου».[3]
Η αστική τάξη των Η.Π.Α ως χρηματοδότης και υπερασπιστής του Ναζισμού
«Ένας Λαός – Ένα Έθνος – Ένα Ποτό. Coke είναι η Coca Cola».
Αφίσσα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Βερολίνο, 1936
Πέρα από τις γερμανικές επιχειρήσεις και τα μονοπώλια (BMW, Volkswagen, Bayer, Allianz κ.α) το ναζιστικό καθεστώς, ως «προμαχώνας» κατά του μπολσεβικισμού και της εργατικής τάξης, στήριξαν πολλοί από τους πατριάρχες της αμερικάνικης «επιχειρηματικής κοινότητας». Πολλοί μάλιστα γοητεύτηκαν και στήριξαν τις «ευγονικές» θεωρίες των Ναζι, περί δημιουργίας λαών-εργατών και υπανθρώπων, με την αστική τάξη ως οδηγητή.
Παραθέτουμε μια ενδεικτική λίστα:
- Chase Bank (now J.P. Morgan Chase) [4]
- Ford [5]
- Hugo Boss (o Hugo Boss σχεδίασε τις στολές των SS) [6]
- General Electric [7]
- General Motors [8]
- (Ίδρυμα Ροκφέλερ) / Rockefeller Foundation [9]
- Coca – Cola & Fanta (Η Fanta, μάλιστα, φτιάχτηκε ειδικά για το γερμανικό κοινό). [10]
-------------
Διαβάστε: https://www.voltairenet.org/IMG/pdf/Sutton_Wall_Street_and_Hitler.pdf
Δείτε:
- Judgment at Nuremberg (1961)
- Hitler's American Business Partners
