28/Mar/2015

Η 20χρονη φοιτήτρια Özgecan Aslan, έχασε τη ζωή της γιατί προσπάθησε να αποτρέψει τον βιασμό της. Ο οδηγός του λεωφορείου στο οποίο επέβαινε, αφού αντιμετώπισε την αντίσταση της νεαρής φοιτήτριας όταν προσπάθησε να την βιάσει, την σκότωσε χτυπώντας την με ένα σιδερένιο σωλήνα στο κεφάλι και πολλές μαχαιριές. Μαζί με τον πατέρα και έναν φίλο του, μετέφεραν το σώμα της στην κοίτη ενός ποταμού στην επαρχία Μερσίν της Τουρκίας, όπου βρέθηκε απανθρακωμένη με εμφανείς τους θανάσιμους τραυματισμούς. Για κάποιους, εδώ τελειώνει μια ακόμα θλιβερή ιστορία. Μια κακή είδηση που προσπέρασαν και “μουρμούρισαν” κρίμα γυρίζοντας σελίδα. Για κάποιους άλλους, όμως, η ιστορία έχει συνέχεια. Έχει επίσης και παρελθόν.

Πολλές γυναίκες με αφορμή την Aslan στράφηκαν στα social media για να καταθέσουν την δικιά τους εμπειρία εκφοβισμού, σεξουαλικής παρενόχλησης και βίας, καθώς και να μοιραστούν μέσα αυτοάμυνας που χρησιμοποιούν για να αποφύγουν τις παραπάνω καταστάσεις, χρησιμοποιώντας το hashtag #sendeanlat (πες την ιστορία σου). Ένα άλλο hashtag, το #ozceganaslan κατάφερε να συγκεντρώσει περισσότερα από 2,5 εκατομμύρια tweets παγκοσμίως και να είναι το πιο δημοφιλές τις πρώτες μέρες, σύμφωνα με το Al Jazeera, προκαλώντας το διεθνές ενδιαφέρον.

Η οργή των γυναικών εκδηλώθηκε, τις ημέρες που ακολούθησαν την δολοφονία, με μεγάλες διαδηλώσεις σε μια σειρά από πόλεις της Τουρκίας, την Άγκυρα, την Κωνσταντινούπολη, την Μερσίν και αλλού. Γυναίκες βγήκαν στους δρόμους κρατώντας φωτογραφίες της 20χρονης και πανό που έγραφαν: “Φτάνει πια, να σταματήσει η δολοφονία των γυναικών”, “Δεν θα περπατήσεις ποτέ ξανά μόνη” και “Özgecan Aslan, είναι η δική μας εξέγερση”.

Οι διαδηλώσεις συνεχίστηκαν, με την σκυτάλη αυτή τη φορά να παίρνουν οι άνδρες, οι οποίοι φόρεσαν μίνι φούστες στις διαδηλώσεις στα πλαίσια καμπάνιας που υποστηρίζει τα δικαιώματα των γυναικών στη μνήμη της Aslan. Η καμπάνια στα social media έχει σαν στόχο να αναδείξει την αποτυχία της χώρας να προασπίσει τις γυναίκες από τη βία. Το hashtag #ozgecanicinminietekgiy (φόρεσε μια μίνι φούστα για την Özgecan) συνοδεύεται πλέον από φωτογραφία κάποιου άντρα που φοράει μίνι φούστα.

Το κύμα αντιδράσεων μεταφέρθηκε και στο γήπεδο, με την Γαλατάσαραϊ να αναρτά πανό που έγραφε: “Για την Özgecan, μη σωπαίνεις, φώναξε! Όχι στη βία κατά των γυναικών” ενώ τηρήθηκε και ενός λεπτού σιγή.

Με την άγρια δολοφονία της Özgecan Aslan, ξεκίνησε ξανά μεγάλο μέρος της τουρκικής κοινωνίας να επικρίνει την πολιτική του προέδρου της, Recep Tayyip Erdoğan για την αυστηρή ισλαμική κουλτούρα που προωθεί η κυβέρνησή του. Παρά τα κροκοδείλια δάκρυά του για τη δολοφονία της Aslan, είναι γνωστές οι αντιλήψεις του πως “είναι αδύνατον οι άνδρες και οι γυναίκες να είναι ίσοι γιατί κάτι τέτοιο εναντιώνεται στους νόμους της φύσης”, δήλωση που πραγματοποίησε μετά την ανάληψη των καθηκόντων του στην προεδρεία της Τουρκίας, σύμφωνα με το The Guardian. Οι αντιλήψεις αυτές δίνουν “θάρρος” σε πολλούς άντρες να θεωρούν πως αν οι γυναίκες δεν είναι συντηρητικές, τότε “καλά να πάθουν”. Την παραπάνω άποψη μπορούμε να την δούμε και σε αριθμούς. Μόνο το 2014 περίπου 300 γυναίκες σκοτώθηκαν από άνδρες και πάνω από 100 έπεσαν θύματα βιασμού, ενώ από το 2002 που το κόμμα του Erdoğan ήρθε στην εξουσία, η βία κατά των γυναικών έχει αυξηθεί σημαντικά.

Σύμφωνα με στοιχεία των Γιατρών του Κόσμου, που δημοσιεύει το tvxs, τουλάχιστον 1 στις 3 γυναίκες ανά την υφήλιο έχει κακοποιηθεί, έχει υποστεί ξυλοδαρμό, έχει δεχθεί σεξουαλική επίθεση ή έχει υποβληθεί σε άλλες μορφές κακομεταχείρισης κατά τη διάρκεια της ζωής της. Η βία αποτελεί την κύρια αιτία θανάτου ή αναπηρίας για τις γυναίκες από 15 έως 44 ετών.

Το φαινόμενο δεν αγγίζει μόνο τις γυναίκες που ζουν στις αναπτυσσόμενες χώρες, αλλά και τις γυναίκες των αναπτυγμένων χωρών. Οι σκληροί αυτοί αριθμοί δεν μπορούν παρά να κινητοποιήσουν και να συσπειρώσουν κινήματα, οργανώσεις και συλλογικότητες διεθνώς για να μπει ένα στοπ στη βία κατά των γυναικών.

Το Φεμινιστικό Καραβάνι της Παγκόσμιας Πορείας Γυναικών κινείται στην παραπάνω κατεύθυνση. Αποτελεί μια δυναμική κίνηση με στόχο την οικοδόμηση της αλληλεγγύης και της βιωσιμότητας των γυναικείων αγώνων και κινημάτων σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο, προκειμένου να δημιουργηθούν δεσμοί με τους αγώνες των γυναικών σε παγκόσμιο επίπεδο.

Το Καραβάνι ξεκινά στις 8 Μάρτη από την Ανατολική Τουρκία και το Κουρδιστάν, με μια μεγάλη εναρκτήρια εκδήλωση που θα διοργανωθεί από το γυναικείο κουρδικό κίνημα και το τουρκικό Συντονιστικό της Παγκόσμιας Πορείας Γυναικών. Με τον συμβολισμό αυτό, δίνεται το εναρκτήριο λάκτισμα από την πρωτοπορία του φεμινιστικού κινήματος, που δεν είναι άλλη από τις 

Κούρδισες αντάρτισσες. Τις γυναίκες αυτές που πολεμάνε στην πρώτη γραμμή τον σκοταδισμό του ISIS. Αυτούς τους τύπους που ο μεγαλύτερός τους φόβος είναι να τους σκοτώσει γυναίκα, γιατί έτσι, δεν πάνε στον παράδεισο. Που θεωρούν πως μόνος ρόλος της γυναίκας είναι η δικιά τους σεξουαλική ικανοποίηση και η αναπαραγωγή. Που νομίζουν πως μπορούν να βιάζουν και να σκοτώνουν όποια θέλουν, με όποια αφορμή θέλουν. Γι' αυτό και οι Κούρδισες αντάρτισσες έχουν γίνει ο χειρότερος εφιάλτης τους. Γι' αυτό γίνονται σημαία για όλες εμάς, σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Δεύτερος σταθμός μετά το Κουρδιστάν είναι η Θεσσαλονίκη στα τέλη του Μάρτη, και έπειτα τα Βαλκάνια τον Απρίλη, η Ιταλία και η Ελβετία τον Μάη. Στη συνέχεια, το Καραβάνι θα διασχίσει τη βόρεια Γαλλία τον Ιούνιο, το Βέλγιο και τη Γερμανία τον Ιούλιο και θα σταματήσει στην Πολωνία για μια διεθνή φεμινιστική κατασκήνωση τον Αύγουστο. Θα επιστρέψει νότια μέσω της Ουγγαρίας και της Αυστρίας για Ρώμη τον Αύγουστο, μετά θα διασχίσει τη νότια Γαλλία προς Καταλονία, Χώρα των Βάσκων και Γαλικία τον Σεπτέμβρη, για να καταλήξει στην Πορτογαλία για μια άλλη μεγάλη τελετή λήξης στις 17 του Οκτώβρη. Με βασικό στόχο την εξάλειψη των αιτίων που δημιουργούν τη βία και την φτώχεια, η Παγκόσμια Πορεία Γυναικών δραστηριοποιείται από το 1998 σε μια προσπάθεια να δοθεί φωνή και ορατότητα σε όσους αγωνίζονται για τα δικαιώματα των γυναικών, να ενωθούν οι αγώνες και οι διεκδικήσεις του γυναικείου κινήματος σε τοπικό, περιφερειακό και παγκόσμιο επίπεδο.

Για μια ακόμα φορά λοιπόν, συγκρούονται δύο κόσμοι. Ο κόσμος της διεκδίκησης, της αντίστασης, της δημιουργίας και ο κόσμος της βίας, του σκοταδιού και του φασισμού. Στον δικό μας κόσμο, δεν χωράνε άλλα θύματα. Για κάθε μια Özgecan Aslan, θα υπάρχουν χιλιάδες στους δρόμους της Τουρκίας και άλλες τόσες στα βουνά του Κομπάνι.