Έξω τα κοράκια. Αυτό ακουγόταν συνεχώς έξω από το Ειρηνοδικείο Χαλανδρίου, όπου είχε προγραμματιστεί πλειστηριασμός πρώτης κατοικίας, για χρέη προς την τράπεζα Πειραιώς. Το κράτος πήρε την απόφασή του. Μια άνεργη γυναίκα από εδώ και πέρα θα ζει στο δρόμο.
Οι «φύλακες του Σάλλα» δεν άργησαν να κάνουν την εμφάνισή τους. Ο συσπειρωμένος κόσμος δεν τους άφησε να πλησιάσουν στο κτίριο. Όπως δεν άφησαν και κανέναν επίδοξο αγοραστή να μπει. «Το φιλότιμο πουλήθηκε στον Σάλλα» ακούστηκε από τους συγκεντρωμένους. Μέχρι τη στιγμή που ο πλειστηριασμός κρίθηκε «άγονος» κανείς δεν μπήκε στο Ειρηνοδικείο.
Όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν, το δικαίωμα στη στέγη δεν είναι πολυτέλεια. Στη χώρα των 20.000 αστέγων και των 400.000 άδειων σπιτιών, η Κυβέρνηση αποφάσισε πως άλλη μια άνεργη γυναίκα πρέπει να τιμωρηθεί, προφανώς επειδή τόσο καιρό «ζούσε πάνω από τις δυνατότητες της».
Μία άνεργη γυναίκα που σήμερα το βράδυ θα κοιμηθεί σπίτι της. Μία μάχη που κερδήθηκε. Γιατί πέρα από το δίκιο υπήρχαν και οι όροι. Αποφασισμένοι άνθρωποι που στεκόντουσαν μπροστά στην πόρτα του ειρηνοδικείου και που δεν σκέφτηκαν να φύγουν όταν το ζήτησαν οι διμοιρίες των ΥΜΕΤ και ΔΕΛΤΑ. Οι διμοιρίες δεν το ζήτησαν απλά. Προσπάθησαν να πλησιάσουν τη πόρτα όσο μπορούσαν. Οι εντολές από τον ασύρματο ήταν καθαρές «ενεργήστε!».
Η μετάφραση όμως της εντολής στον πραγματικό κόσμο κουβάλαγε ζόρια. Ο επικεφαλής των αστυνομικών δυνάμεων μονολογούσε: «θα γίνουμε σίριαλ το βράδυ». Την ίδια στιγμή απαντούσε στον ασύρματο: «τους απωθούμε». Το μόνο που απωθούσε όμως ήταν ο χρόνος μέχρι να περάσει η ώρα να κηρυχτεί άγονος ο πλειστηριασμός. Είμαστε σίγουροι ότι την επόμενη φορά ο αντίπαλος θα κάνει όλα τα απαραίτητα (όλα αυτά που δεν έκανε σήμερα). Δεν παίζει όμως μόνος του. Για άλλη μια φορά αυτός που θα αποφασίσει θα είναι η σύγκρουση.
Σήμερα όμως κερδήθηκε κάτι περισσότερο από ένα σπίτι. Κερδήθηκε η δυνατότητα της αξιοπρέπειας και της αλληλεγγύης. Κερδήθηκε συλλογικά, δεν χαρίστηκε. Μία δυνατότητα χαράχτηκε σήμερα.
