rss

Ρατσισμός, κράτος, παρακράτος: 47 χρόνια από την ίδρυση του κόμματος των Μαύρων Πανθήρων

Τον Οκτώβριο του 1966 δύο νεαροί, ο Huey Newton και ο Bobby Seale, ιδρύουν στο Oakland της Καλιφόρνια μια οργάνωση, η οποία με το πρόγραμμα και την ιδεολογία της συνεισέφερε σημαντικά στη ριζοσπαστικοποίηση του κινήματος κατά του κοινωνικού αποκλεισμού των αφρο-αμερικανών, εισήγαγε πρωτόγνωρες και αποτελεσματικές μορφές πολιτικής παρέμβασης και οργανωτικής πρακτικής, μία οργάνωση που καταπολεμήθηκε βάναυσα και με ποικίλους τρόπους από το κράτος: Το Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων.

Pride, Beats and Poetry: η μουσική το μέσο, η απελευθέρωση ο σκοπός

“In a situation of oppression, there are no choices beyond didactic writing: either you are a tool of oppression or an instrument of liberation.”

Bra Willie

To 1867, δημοσιεύεται η πρώτη συλλογή από αφρο-αμερικάνικα τραγούδια με τίτλο « Slave Songs of the United States». Eπρόκειτο προφανώς για τραγούδια που τραγουδούσαν εν ώρα εργασίας οι σκλάβοι, τα λεγόμενα και african american work songs, ως μουσικά κομμάτια άμεσα συνδεδεμένα με ένα συγκεκριμένο τύπο εργασίας.

Εργατική τάξη, qu'est-ce que c'est ?

“Καταλαβαίνω πως πρέπει ν’ αρχίσω τις προετοιμασίες για έναν πόλεμο που νόμιζα πως είχε τελειώσει.»

 N.Π.

Πλάνο 1

Συμβαίνουν μπροστά μας: ο βασικός μισθός όλο και κατρακυλά προς τα κάτω, οι απολύσεις απελευθερώνονται,  στα πεντάμηνα κι εξάμηνα του ΟΑΕΔ η αμοιβή είναι μέχρι 490 ευρώ, το κράτος αποφασίζει ότι οι κάτω των 25 θα αμείβονται με ακόμα λιγότερα (διότι ο 24χρονος έχει μικρότερο στομάχι από τον 26άρη).

Η Ελευθερία σύμφωνα με τους Ζαπατίστας: Η Απαρχή του Μικρού Σχολείου

 «Το μόνο πράγμα το οποίο χρειάζεσαι – αντικειμενικά - προκειμένου να παρακολουθήσεις μαθήματα στο Μικρό Σχολείο των Ζαπατίστας είναι: απροθυμία να μιλάς ή να κρίνεις, θέληση να ακούς και να βλέπεις και καλοπροαίρετη καρδιά.»[1]

 

Το Λύκειο [ξανά] στην κλίνη του Προκρούστη

Κριτική και σχόλια με αφορμή τις πρόσφατες ρυθμίσεις για το Λύκειο και το σύστημα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

 

 

Λυκειακή βαθμίδα: πεδίο αντιπαραθέσεων και συγκρούσεων

Είχε γουναράδικα στη Βαϊμάρη; Θεωρία των Άκρων τότε και τώρα.

«Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση». Αυτή είναι η αγαπημένη φράση όσων έχουν πειστεί από την κυρίαρχη ιδεολογία πως σε κάθε διαφωνία και σύγκρουση υπάρχει ένα περιθώριο συμβιβασμού, μιας μέσης λύσης, αρκεί να απορρίπτουμε τις «ακρότητες» και των δύο πλευρών. Αυτή τη στάση αναπαράγει και η Θεωρία των Άκρων που αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα προς όφελος – τι παράξενο – των πολιτικών εκφραστών της κυρίαρχης ιδεολογίας, αυτών που έχουν τα κλειδιά του συστήματος εξουσίας, των θησαυροφυλακίων των μεγάλων οικονομικών συγκροτημάτων και των γραφείων των μεγάλων ΜΜΕ.

Edward Snowden, Chelsea Manning και Julian Assange: Οι νέοι μας ήρωες.

Όλοι θυμόμαστε το χαμογελαστό πρόσωπο του Προέδρου Ομπάμα, γεμάτο ελπίδα και εμπιστοσύνη, στην πρώτη του προεκλογική καμπάνια: "Ναι, μπορούμε!" (Yes, we can!)  - μπορούμε να απαλλαχτούμε από τον κυνισμό της εποχής του Μπους και να επαναφέρουμε την δικαιοσύνη και την ευημερία στον Αμερικάνικο λαό.

Αυτόνομη Εκπαίδευση των Ζαπατίστας: Τα Μικρά Σχολεία των προλετάριων

Θα υπάρξει «πριν» και «μετά» το Μικρό Σχολείο των Ζαπατίστας, τόσο αυτού του πρόσφατου όσο και αυτών που θα επέλθουν. Θα έχει μια αργή διάχυτη επίδραση, η οποία θα γίνει μεν αισθητή σε μερικά χρόνια, αλλά θα πλαισιώσει τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων για δεκαετίες ολόκληρες. Αυτό που βιώσαμε ήταν μία μη θεσμική εκπαίδευση, που το αντικείμενό της το εκπαιδευτικό είναι η κοινότητα. Μία μορφή αυτοδιδασκαλίας, πρόσωπο με πρόσωπο. Να μαθαίνει κανείς με το πνεύμα και με το σώμα, όπως θα έλεγε κι ο ποιητής.

Η μάχη του Burger

Για την απεργία των εργαζομένων σε fast-food στις ΗΠΑ έχουμε ήδη αναφερθει, η  απεργία αποτέλεσε ένα σταθμό σε ένα κίνημα που έχει ξεκινήσει τον τελευταίο χρόνο. Με αφορμή όμως την συγκεκριμένη απεργία άνοιξε και στα μέρη μας μια πολύ παλιά συζήτηση: «Γίνεται να αυξηθούν οι μισθοί χωρίς να αυξηθούν οι τιμές;»

Ας παρακολουθήσουμε λοιπόν το επιχείρημα της καθεστωτικής Καθημερινής (18/08/2013) και επανερχόμαστε…

Ρυθμιστής η τιμή... του χάμπουργκερ

Αφιέρωμα στη Φράνκα Ράμε

Τον περασμένο Μάιο πέθανε η Ιταλίδα Φράνκα Ράμε, ηθοποιός με ενεργό ρόλο στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες. Μαζί με τον σύντροφό της, Ιταλό κωμικό ηθοποιό και συγγραφέα Ντάριο Φο, ίδρυσαν από το 1958 τον κοινό τους θίασο στο Μιλάνο, αναδεικνύοντας μέσω της τέχνης τα πολιτικά επίδικα της εκάστοτε περιόδου αλλά και συμμετέχοντας στους πολιτικούς αγώνες. Ιδιαίτερη ήταν η εμπλοκή τους στην πολύπλευρη εξέγερση του '68 και στο φεμινιστικό κίνημα. Αμφότεροι τάχθηκαν με μεγάλη ένταση ενάντια στην Χούντα των συνταγματαρχών που επιβλήθηκε στην Ελλάδα το 1967.