διαδίκτυο

Παρακάμπτοντας τη λογοκρισία

του Νίκου Ρούσσου, Εισαγωγή: Barikat

Είναι προφανές ότι η αυθαιρέτως συγκροτηθείσα επιτροπή «των σοφών του διαδικτύου», σε αγαστή συνεργασία με το υπ. πολιτισμού της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, επιδιώκουν να πετύχουν αυτό, που εδώ και χρόνια προσπαθούν οι εταιρίες παραγωγής οπτικοακουστικού υλικού και οι οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης πνευματικών δικαιωμάτων: Να σταματήσουν την ελεύθερη διακίνηση του πνευματικού έργου μέσω του internet, με πρόσχημα την απώλεια κερδών των καλλιτεχνών από τα έργα πνευματικής διάνοιάς τους.

Το ελεύθερο διαδίκτυο είναι ένα διαδίκτυο που δεν έχει λογοκρισία. Με το ίδιο τρόπο που εναντιωνόμαστε στη λογοκρισία στον φυσικό κόσμο έτσι πρέπει να λειτουργούμε στον ψηφιακό.
Τα κέρδη των εταιρειών παραγωγής δεν ανήκουν στους καλλιτέχτες καθώς δεν ειναι αυτοί που επωφελούνται από όλα αυτά και έτσι όπως και ο Aaron Swartz έλεγε στο μανιφέστο για την ανοιχτή πρόσβαση (εδώ):

Το ερώτημα δεν είναι αν είναι ουδέτερο, αλλά αν θα είναι ελεύθερο

του Ντίνου Στάμου

Για την Ιστορία

Μία μεγάλη συζήτηση έχει ανοίξει τις τελευταίες ημέρες σχετικά με τη διαδικτυακή ουδετερότητα (net neutrality), μετά την εκ νέου προσπάθεια αλλαγής του νομικού πλαισίου στις Η.Π.Α από την κυβέρνηση Τραμπ. Η συγκεκριμένη συζήτηση δεν είναι καινούργια. Θα μπορούσαμε, μάλιστα, να πούμε ότι είναι αρκετά παλιά.

Ας αρχίσουμε, όμως, με τα βασικά: Τι είναι το net neutrality;

Έχετε σκεφτεί ποτέ τι πουλάει το Facebook; Εσάς! *

Της Vicki Boykis (μετάφραση: Barikat)

Είναι πολύ λυπηρό το γεγονός ότι ένα κοινωνικό δίκτυο που έχει κάνει τόσο καλό στον τομέα της επικοινωνίας, είναι ταυτοχρόνως το χειρότερο πράγμα στον κόσμο του διαδικτύου. Ωστόσο, ωσότου οι άνθρωποι εγκαταλείψουν την πλατφόρμα ή εφαρμόσουν κάποιου είδους οικονομικής πίεσης σε αυτή, τίποτα δεν θα αλλάξει.

Το ίντερνετ πρέπει να είναι δημόσιο αγαθό

Του Ben Tarnoff (μετάφραση: radicalit.gr)

Δεν υπάρχει τίποτα στα κανάλια μετάδοσης ή στα πρωτόκολλα του διαδικτύου, που να το “αναγκάζει” σε τεράστια συγκέντρωση επιχειρηματικών δυνάμεων. Είναι μια πολιτική επιλογή και μπορούμε να επιλέξουμε διαφορετικά.

Ο σκοταδισμός της πνευματικής ιδιοκτησίας

του Νίκου Ρούσσου (από : https://www.roussos.cc/ )

Αν δεν είναι αρκετά σαφές ας το διατυπώσω όσο πιο εμφατικά μπορώ. Αυτό που περιγράφει ο νόμος είναι τη σύσταση μια επιτροπής με την απόλυτη εξουσία και χωρίς να έχει προηγηθεί καμία δικαστική απόφαση να διατάσσει τους παρόχους να μπλοκάρουν ένα website από το ελληνικό internet. Είναι φανερό πως η δημιουργία της επιτροπής είναι εμπνευσμένη απ' την αντίστοιχη που υπάρχει για τα τυχερά παιχνίδια (ΕΕΕΠ). Τα πράγματα βέβαια στον χώρο των πνευματικών δικαιωμάτων είναι ακόμα πιο πολύπλοκα και το μέλλον αρκετά πιο ζοφερό.

Η αρχή της ουδετερότητας του διαδικτύου

της Δώρας Κοτσακά-Καλαϊτζιδάκη

Η ουδετερότητα του διαδικτύου αποτελεί την πιο πολυσυζητημένη έννοια των τελευταίων ετών όσον αφορά τα ψηφιακά δικαιώματα. Αναφέρεται στο ότι οι πάροχοι υπηρεσιών πρόσβασης στο διαδίκτυο (ISPs) μεταχειρίζονται με τον ίδιο τρόπο κάθε πακέτο δεδομένων που διέρχεται από τα δίκτυά τους, ανεξάρτητα από την προέλευση, τον παραλήπτη, τον αποστολέα, το είδος του περιεχομένου ή τα χρησιμοποιούμενα για τη μετάδοσή τους μέσα (π.χ.

Ο Richard Stallman μιλάει στο Barikat

Συνέντευξη: Barikat Hack Lab

Είναι λίγες η φορές που οι πρωτοβουλίες του ενός καταφέρνουν να διασκορπιστούν σαν τη φωτιά στο κάμπο και να επηρεάσουν την καθημερινότητα των πολλών. Είναι μεγάλη μας χαρά να φιλοξενούμε έναν τέτοιο άνθρωπο στο Barikat. O Richard Stallman κατάφερε το 1985 να ανοίξει μια χαραμάδα στα τείχη που έχτιζαν οι εταιρίες λογισμικού, η χαραμάδα αυτή μέσα από την ανάπτυξη του κινήματος του ελεύθερου λογισμικού μετεξελίχθηκε σε ένα πέρασμα.

Eλευθερία στο διαδίκτυο, έναν χρόνο μετά τον θάνατο του Aaron Swartz, πιο επικαιρη από ποτέ

των Ντίνου Στάμου, Νίκου Κόκκαλη

Aaron dead. World wanderers, we have lost a wise elder. Hackers for right, we are one down. Parents all, we have lost a child. Let us weep.

Sir Tim Berners-Lee, inventor of the web