δημοσιονομικό κενό

Ο κρατικός προϋπολογισμός του 2018 - Κριτικές παρατηρήσεις

Του Ηλία Ιωακείμογλου

Ο προϋπολογισμός του 2018 δείχνει ότι θα συνεχιστεί και κατά το επόμενο έτος η διαδικασία της καταστροφής αυτής, που μέχρι στιγμής δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως “δημιουργική καταστροφή” αλλά απλώς ως καταστροφή παραγωγικής ικανότητας και εργατικού δυναμικού (το οποίο είτε καταστρέφεται, χάνει δηλαδή τις ικανότητές του λόγω της παρατεταμένης ανεργίας, είτε μεταναστεύει μαζικά).

Μόνη διέξοδος η φυγή προς τα εμπρός!

των Σπύρου Λαπατσιώρα, Γιάννη Μηλιού και Δημήτρη Π. Σωτηρόπουλου

Για να παραμείνει η κυβερνητική πολιτική ηγεμονική, θα πρέπει να ταχθεί καθαρά με τα συμφέροντα της εργαζόμενης πλειοψηφίας, να αμφισβητήσει τη στρατηγική νεοφιλελευθερισμού. Περιθώριο για «εθναρχική» πολιτική, που να υπερασπίζεται γενικά και αόριστα κάθε τι «ελληνικό» ή «ευρωπαϊκό» δεν υπάρχει, δεν υπήρξε άλλωστε ποτέ, αλλά ούτε και θα υπάρξει ποτέ στην προβληματική της Αριστεράς.

Το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2015-2018: Τι σημαίνουν οι λέξεις;

Μανόλης Μανιούδης*

Αναμφίβολα, η προτελευταία εβδομάδα του Μαϊου συμπυκνώνει στο πολιτικό της εσώτερο ένα εγγενές και συνάμα ιστορικό δίλλημα: Ανατροπή ή Στασιμότητα; ή αλλιώς, φόβος ή ελπίδα; Κατάδηλα, η εναργότητα του πολιτικού προτάγματος δείχνει για πρώτη φορά… Αριστερά!