Ποια είναι η χώρα του Τράμπ;

Του Tristan Hughes (μετάφραση: barikat)

Με άλλα λόγια ο Trump, είναι ένας πλούσιος καπιταλιστής που παλεύει με ένα φάντασμα: δίνει, δηλαδή, μια μάχη που μπορεί να έχει λογική σε επίπεδο ρητορικής, αλλά δεν έχει βάση σε επίπεδο στατιστικών δεδομένων. Επομένως ποιοι είναι αυτοί οι κάτοικοι του μυθικού Πίτσμπουργκ που συνεχώς επικαλείται ο Tράμπ, και ποιοι είναι αυτοί οι κάτοικοι του μυθικού Παρισιού που φαίνεται ότι αφανίζονται;

Αλήθεια, ποιο είναι το νόηµα των εκλογών σε µια χώρα µε Μνηµόνιο;

Του Σεραφείμ Σεφερειάδη *

Το ερώτηµά σας θέτει τον δάκτυλο επί των τύπον των ήλων. Το ακραία νεο­φιλελεύθερο οικονοµικό και το αντίστοιχο πολιτικό σκεπτικό που σήµερα διέπει τις πρακτικές της ΕΕ κάνει τις εκλογές να µοιάζουν µε την απλή επικύρωση προειληµµένων αποφάσεων. Όποιος διαφωνεί µε στρατηγικές επιλογές, όπως η ιδιω­τικοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών, η απορρύθµιση της αγοράς εργασίας και η ασυδοσία του κεφαλαίου –συνθήκες που ψευδεπίγραφα και καταχρηστικά αποκαλούνται «εκσυγχρονισµός», «ανταγωνιστικότητα» και «επιχειρηµατικότητα»–, βρίσκεται αντιµέτωπος µε απειλές, κυρώσεις και εξοστρακισµό. 

Editorial #2: Η Ελπίδα που Δεν Έρχεται

Barikat

Εδώ και καιρό, στο σύνολό τους τα ευρωπαϊκά αριστερά κόμματα που αποδέχονται το αστικοδημοκρατικό μοντέλο διακυβέρνησης έχουν ντυθεί τον αντιφασιστικό μανδύα και περιφέρονται ως κλειδοκράτορες της Δημοκρατίας στηρίζοντας ή ψηφίζοντας οικονομικές συμφωνίες που καταδικάζουν χώρες ολόκληρες σε ένα φαύλο κύκλο λιτότητας και παράλληλα στρώνουν το δρόμο για την εδραίωση του φασισμού.

«Τα κρουασάν είναι αυστριακή ανακάλυψη: Καταρρίπτοντας κυρίαρχες αφηγήσεις για τις γαλλικές εκλογές»

Του Νίκου Βασιλόπουλου

Η Γαλλία βρίσκεται εντός της συνθήκης έκτακτης ανάγκης από τις 20 Νοεμβρίου του 2015 και μετά από τέσσερις διαδοχικές επεκτάσεις της αρχικής ανακοίνωσης, η συνθήκη έκτακτης ανάγκης αναμένεται να λήξει με το πέρας των γαλλικών εκλογών στα τέλη του Ιουνίου 2017. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι η καθημερινή κοινωνική και πολιτική ζωή στη Γαλλία βρίσκεται στη σκιά ενός κράτους που γίνεται ολοένα και πιο αυταρχικό και στο έδαφος του οποίου συγκρούονται κινήματα, αντιστάσεις, ο ανοιχτός ρατσισμός που υπάρχει στη γαλλική κοινωνία και μια ταχεία φτωχοποίηση πρώην μικροαστικών στρωμάτων.

Ισημερινός: Ένας Λενίν κι ένας τραπεζίτης αντιμέτωποι στην πιο κρίσιμη εκλογική μάχη των τελευταίων δέκα ετών

Του Λεωνίδα Οικονομάκη*

Η Κυβέρνηση του Κορέα, μαζί με αυτές άλλων Λατινοαμερικανικών χωρών στις οποίες η Αριστερά ήρθε στην Κυβέρνηση τα τελευταία δέκα-δεκαπέντε χρόνια, θεωρείται κλασσική περίπτωση αυτού που στη σχετική βιβλιογραφία αποκαλείται «ρόζ παλίρροια»: η επιστροφή της Αριστεράς στην Κυβέρνηση σαν την πλημμυρίδα μετά τη νεοφιλελεύθερη άμπωτη των δεκαετιών του ’80 και του ’90, μόνο που αυτή η επιστροφή δεν είναι πια τόσο ριζοσπαστική, γι’αυτό και το χρώμα της παλίρροιας είναι ροζ -και όχι πια κόκκινο. Αντίστοιχα φαινόμενα συνέβησαν σχεδόν σε όλη την Ήπειρο, με τη Βενεζουέλα του Τσάβες, τη Βολιβία του Έβο Μοράλες, την Αργεντινή του ζεύγους Κίρσνερ, και το Εκουαδόρ του Κορέα να αποτελούν τις χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις. 

Η πολιτική είναι η λύση

Των: Megan Erickson, Katherine Hill, Matt Karp, Connor Kilpatrick, & Bhaskar Sunkara (μετάφραση: Συραγώ Λιάτσικου)

Οι ηγέτες του κόμματος ζήτησαν από τους ψηφοφόρους να παραδώσουν την πολιτική σε αυτούς. Νόμιζαν πως τα είχαν όλα υπό έλεγχο. Διαψεύστηκαν. Τώρα όλοι πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες. Και θα το κάνουμε.

Για ένα τεράστιο άλμα . . . από το 0 στο 1

Μπροστά σε αυτό τον αποκρουστικό καμβά η πλειοψηφία των πραγματικών αριστερών πολιτικών δυνάμεων που ενεργοποιούνται εντός του Πανεπιστημίου επιχειρούν  ένα «μεγάλο άλμα από το  0 στο 1» με την πολιτική τους συμπόρευση όχι απλώς ως μιας διαδικασίας rebranding  ή  όψιμης και εφήμερης εκλογικής συμμαχίας με ορίζοντα ζωής μέχρι της εκλογές, αλλά ως μιας διαδικασίας  επανανοηματοδότησης  της ίδιας τους της ύπαρξης, μιας διαδικασίας που θα ξεπατώσει ανεπιστρεπτί λογικές «μεταπολιτευτικού συνδικαλισμού», προκειμένου να φέρει στη θέση του έναν ανανεωμένο τρόπο παρουσίας και πολιτικής απεύθυνσης εντός των Συλλόγων.

Νο “calm” before the storm: Ανταπόκριση από Τουρκία

Ο Ερντογάν κατάσχεσε τις ταυτότητες της οικογένειας της Dilek Doğan, δολοφονημένης πρόσφατα από αστυνομικούς, ώστε να μην ψηφίσουν!

Σημαντική αύξηση στο ποσοστό του λαού που κατέβηκε στις κάλπεις να ψηφίσει, σε σχέση με τις εκλογές του Ιουνίου. Παράλληλα παρατηρήθηκε όμως και αύξηση της (παρά) τρομοκρατίας και για πρώτη φορά τακτικές και “μεμονωμένα περιστατικά” που είχαν παρατηρηθεί σε προηγούμενες εκλογές, αυτή τη φορά όμως να ξεπηδούν μαζικά. Επίσης προκύπτουν “τυχαίες” και συνεχόμενες διακοπές ρεύματος.

A white shade of pale. Αριστερά, διαχείρηση της κρίσης και εξουσία

Editorial "Θέσεις" Τεύχος 133

Επιδίωξη του «ήπιου νεοφιλελευθερισμού», μια επαγγελία ομαλής συνέχειας στη διακυβέρνηση με αλλαγή προσήμου, κάπως σαν τις «καλές εποχές» του μεταπολιτευτικού κοινωνικού συμβολαίου με αυξημένη «προστασία» των «από κάτω» που θα υφίστανται μια «δίκαιη» λιτότητα ως τίμημα της «δημοσιονομικής προσαρμογής». Μια διακυβέρνηση «από τα παλιά» που, χωρίς να έρθει σε σύγκρουση με δομές και πρακτικές εξουσίας, θα αντιμετωπίσει την «ανθρωπιστική κρίση» και θα δρομολογήσει την «ανάπτυξη» που θα στηριχθεί στην «παραγωγική ανασυγκρότηση». Μια διαχείριση με «ανάθεση» για μια ασφαλή και αποδοτική στρατηγική συμβιβασμού, η οποία θα στηρίζεται στο «δίκαιο των διεκδικήσεών μας» αλλά ταυτόχρονα θα επιδιώκει την επάνοδο της «ομαλότητας» της προ της κρίσης περιόδου.

Συνέχισε τον πόλεμο για να 'ρθει η ειρήνη (Μέρος #1)

του Barikat

Λίγες ώρες πριν την προκήρυξη του Δημοψηφίσματος και λίγες μέρες πριν την επιβολή capital controls, αναφέραμε:

«Αυτές οι μέρες είναι ξεχωριστές. Μεγάλοι μετασχηματισμοί αναδύονται, σταθερές ανατρέπονται, η κορύφωση της σύγκρουσης παράγει νέα δεδομένα. Πολλά πράγματα θα αλλάξουν από δω και πέρα και πολλά θα χάσουν το νόημα τους· άλλα θα πασχίσουν να μείνουν ζωντανά.