εργατικοί αγώνες

Εργασία χωρίς αφεντικά στην Ευρώπη

των Alioscia Castronovo και Elisa Gigliarelli (Μετάφραση Barikat)

Πέντε εμπειρίες της αυτοδιαχειριζόμενης παραγωγής στο χώρο της ευρωμεσογείου : από τη Μασσαλία στη Θεσσαλονίκη, από την Κωνσταντινούπολη σ τη Ρώμη και το Μιλάνο, ένα ταξίδι στο πείραμα της εργασίας χωρίς αφεντικά.

 

Μασσαλία. Fralib: ένας ελέφαντας φέρνει τη νίκη.

Diren Kazova: Το τούρκικο εργοστάσιο υπό εργατικό έλεγχο

(του Joris Leverink. Μετάφραση: Θεοδόσης Δραγώνας)

Την παραμονή της πρώτης επετείου[1] της εξέγερσης στο πάρκο Gezi, μια μικρή ομάδα εργαζόμενων στην κλωστοϋφαντουργία εξερευνά μία ριζοσπαστική εναλλακτική που συμπυκνώνεται νοηματικά σε  3 λέξεις: "Κατάληψη, Αντίσταση, Παραγωγή!"

Η ιστορία της εργατικής Πρωτομαγιάς: ένα χρονικό

Επιμέλεια: Δημήτρης Κατσορίδας

1. Η καθιέρωση της εργατικής πρωτομαγιάς

Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ είναι η μοναδική επέτειος, η οποία είναι αποδεκτή από όλους τους εργαζόμενους όλων των χωρών, χρωμάτων και φυλών. Είναι μέρα παγκόσμιας διαμαρτυρίας ενάντια στην εκμετάλλευση των ανθρώπων, ενάντια σε όσους εμποδίζουν τους εργαζόμενους και όλη την κοινωνία να ζήσουν μια καλύτερη ζωή.

Απ' τη μια μπατσο-ασύρματος, απ' την άλλη ψυχή βαθιά: Με ποιον είσαι;

του Barikat

Mετά το πρώτο σοκ, ας προσπαθήσουμε να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά. Με σημείο εκκίνησης, όχι την εισβολή, αλλά λίγες ώρες νωρίτερα όταν η κυβέρνηση* “τακτοποιούσε” στη Βουλή το θέμα των ψηφιακών αδειών. Η μόνη λοιπόν ανοιχτή «πληγή» στον κόσμο της τιβί που απέμενε ήταν η ενοχλητική (γι' αυτούς) κατάληψη (κατ' αυτούς) του Ραδιομεγάρου της ΕΡΤ. Βάλανε λοιπόν τους χακί μπράβους τους, μέσα στα άγρια χαράματα να την κλείσουν.

Πέρα από τις απεργίες στα φαστφουντάδικα

της Trish Kahle (Μετάφραση Barikat)

Πασχίζοντας, μια κρύα και βροχερή μέρα του Μαρτίου, να μαζέψω τα καρότσια από το παρκινγκ του καταστήματος Whole Foods στο Σικάγο όπου δουλεύω ένα από τα αφεντικά μου στεκόταν στην πόρτα.

"Ο καιρός είναι πραγματικά χάλια" είπε και εγώ έγνεψα καταφατικά. "Αλλά," συνέχισε καγχάζοντας, "Τι να κάνεις; Να απεργήσεις;"

«Η στρατηγική της έντασης»: τρομοκρατικά χτυπήματα και ενοχοποίηση της Aριστεράς στην Ιταλία του 1970

της Κατερίνας Σκαργιώτη (Εισαγωγή Barikat)

Μία εργατική δομή, η απεργία της ACS και το σπάσιμο της τρομοκρατίας

των Έλενας Καλημέρη, Κυριάκου Δημάγγελου

Μέσα στην κυριαρχία της τηλεοπτικής εικόνας, ολόκληρα κομμάτια της πραγματικότητας χάνονται. Η σημασία τους αλλοιώνεται. Αν δεν σε παίξει η tv είναι σαν να μην υπάρχεις. Ξεκινάς τη μέρα σου και μαθαίνεις ότι συνδικαλιστής ζήτησε 50 χιλιάρικα για να μην κάνει απεργία. «Όλοι ίδιοι δεν είναι»; «Αυτοί δεν μας καταστρέψανε»; Η εικόνα είναι ασφυκτική. Δεν περισσεύει οξυγόνο για την πραγματικότητα. Για να περάσει λίγος αέρας χρειάζεται μια ρωγμή.

Η χαρά της εκδίκησης είναι η οργάνωσή της

Κατερίνα Νικολαΐδου, Έυη Μαυροφρύδη

Ο δικαστικός και πολιτικός Λε Σαπελιέ το 1791 στην Γαλλία, θέλοντας να βγάλει παράνομες τις απεργίες και τα συνδικάτα είχε πει: ''Είναι ώρα να προλάβουμε την ανάπτυξη αυτής της ανακατωσούρας, δηλαδή, τον συνασπισμό που κάνουν οι εργάτες για να πετύχουν την αύξηση της τιμής της εργάσιμης μέρας και για να μετριάσουν την απόλυτη εξάρτηση που είναι σχεδόν σαν τη σκλαβιά. Πρέπει οπωσδήποτε να τους καταπιέσουμε... και γιατί?