Οι αντιδικτατορικές οργανώσεις και το ζήτημα της πολιτικής βίας

Του Κώστα Σταύρου

Η εξάρθρωση και η δίκη της Επαναστατικής Οργάνωσης της 17^ης Νοέμβρη το 2002, οι βίαιες επιθέσεις νέων οργανώσεων του ευρύτερου αναρχικού χώρου, τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008, αλλά και κάθε μορφή κοινωνικής διαμαρτυρίας που παίρνει έντονα συγκρουσιακά χαρακτηριστικά, αποτελούν για τις εκάστοτε πολιτικές δυνάμεις ευκαιρία για να ανοίξει ένας κύκλος συζήτησης για τα φαινόμενα πολιτικής βίας

Δηλώσεις του EZLN κατά το κλείσιμο της δεύτερης περιόδου του Πέμπτου Συνεδρίου του CNI

Subcomandante Insurgente Moisés (μετάφραση: Barikat)

Τώρα το Εθνικό Συμβούλιο των Αυτοχθόνων μας καλεί σε μια μάχη στην οποία μπορούμε να συμμετέχουμε όλες και όλοι ανεξάρτητα από την ηλικία, το χρώμα, το ανάστημα, τη φυλή, τη θρησκεία, τη γλώσσα, τις οικονομικές απολαβές, το επίπεδο μόρφωσης, τη σωματική δύναμη, την κουλτούρα, τη σεξουαλική προτίμηση.

Ο Δικός μας Δεκέμβρης

Των Βασίλη Λινάρδου και Παναγιώτη Μαυρόπουλου

Ο Δεκέμβρης για εμάς δεν ήταν απάντηση, ήταν ερώτηση. Μια ρητορική ερώτηση που όμως ήθελε συγκροτημένη και συνολική απάντηση. Οι ομοιότητες της καθημερινότητας και της ζωής για το σύνολο της κοινωνίας τότε και τώρα είναι εμφανείς και σκληρές. Οι στιγμές ελευθερίας που νιώσαμε τότε απουσιάζουν μέσα σε μια εκκωφαντική ησυχία.

Οι Ζαπατίστας* και η πρότασή τους για τις Προεδρικές εκλογές 2018

Του Λεωνίδα Οικονομάκη

Βλέπουμε λοιπόν ότι και στο παρελθόν οι Ζαπατίστας είχαν παίξει το εκλογικό χαρτί, σε τοπικό επίπεδο βέβαια, όχι όμως με σκοπό να καταλάβουν την εξουσία. 

«Pétain, reviens, t’as oublié tes chiens»*. Ο αγώνας στη Γαλλία συνεχίζεται.

Του Πιέρ Σαλιέ. Ανταπόκριση από το Παρίσι

Η οργή απέναντι στη στάση της αστυνομίας όλο αυτό το διάστημα μεγαλώνει και η Αστυνομική διεύθυνση αισθάνεται ότι πρέπει να υπερσπιστεί το Σώμα. Στα κανάλια εκπρόσωποι των Αστυνομικών καταγγέλουν το «haine anti-flic» (αντι-μπατσικό μίσος) και εξηγούν στο τηλεοπτικό τους κοινό ότι τα μοναδικά θύματα βίας από το Μάρτιο είναι εκείνοι, δημόσιοι υπάλληλοι που για να διατηρήσουν τη τάξη και να προστατεύσουν ιδιωτικές περιουσίες, αναγκάζονται να χρησιμοποιήσουν τη βία πάντα στο βαθμό που τους το επιτρέπει η νομοθεσία. 

Ανταπόκριση από το Παρίσι

Π.Σ.

Πριν καν φτάσουν στη πλατεία, οι διαδηλωτές χτυπήθηκαν βίαια από τις γαλλικές δυνάμεις καταστολής που προχώρησαν σε εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων με αποτέλεσμα το μπλοκ τους να "σπάσει" και να διασκορπιστούν άτακτα στους γύρω -από τη Ρεπουμπλίκ- δρόμους. Αφού ανασυντάχθηκαν, οι περίπου 100 αντιφασίστες που είχαν απομείνει κυνηγήθηκαν από τις αστυνομικές δυνάμεις.

La France sous tension. Το Χρονικό της Εξέγερσης*

Ανταπόκριση από το Παρίσι. Του Πιέρ Σαλϊέ

Ζητώντας την απόσυρση του νέου νόμου για τα εργασιακά της Υπουργού Εργασίας Ελ Χομρί, μαθητικά, φοιτητικά και εργατικά συνδικάτα βρίσκονται επί ποδός σε όλη τη Γαλλία για πέμπτη συνεχόμενη εβδομάδα σε μία σειρά διαδηλώσεων που έχουν βάλει φωτιά στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Είναι η πρώτη φορά μετά το κύμα διαδηλώσεων ενάντια στη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού το 2010 που η Γαλλία, από το λιμάνη της Χάβρης μέχρι τη Μασσαλία, συντάρασσεται από μαζικές κινητοποιήσεις. 

Στη μνήμη της μεγάλης Ρόζα Λούξεμπουργκ

του John Merrick (Μετάφραση: Barikat)

Η Ρόζα Λούξεμπουργκ [1871-1919], η πολωνικής καταγωγής επαναστάτρια και συγγραφέας, ήταν ένα από τα πιο πρωτότυπα θεωρητικά μυαλά στις αρχές του εικοστού αιώνα. Η δουλειά της στέκεται ως μια απόδειξη για τις  μεγάλες κοινωνικές  ανακατατάξεις της εποχής και μιας ζωής στον αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο. Υπέφερε για τα πιστεύω της, ξοδεύοντας χρόνια στη φυλακή από το 1904 έως και το 1906 και πάλι για τρία έτη και έξι μήνες για την παρεμπόδιση του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, πριν από το βάναυσο και τον πρόωρο θάνατό της το 1919 στα χέρια της φασιστικής Freikorp. Σήμερα έχουμε ένα απόσπασμα από τις Επιστολές της Ρόζας Λούξεμπουργκ που δείχνει το χαρακτηριστικό  μίγμα μιας έξυπνης πολιτικής και κοινωνικής ανάλυσης με μια απίστευτη συμπόνια για τα αγαπημένα πλάσματά της. Η επιστολή, γραμμένη γύρω στα Χριστούγεννα του 1917 από το κελί της στο Breslau, προς τη συντρόφισσα μέλος του SPD- Sophie Liebknecht, αναφέρεται σε ένα περιστατικό στο προαύλιο των φυλακών ανάμεσα σε ένα φύλακα και ένα βουβάλι που μεταφέρουν σωρούς από σκισμένα και ματωμένα ρούχα που  αποστέλλονται από τα μέτωπα.

Ανακοίνωση του EZLN στην 22η επέτειο από την έναρξη του πολέμου ενάντια στη λήθη

Subcomandante Insurgente Moisés, Subcomandante Insurgente Galeano

Δεν υπάρχει τίποτα πια που να μπορούμε να εμπιστευτούμε στον καπιταλισμό. Απολύτως τίποτα. Έχουμε δει πια εκατοντάδες χρόνια το σύστημά του, έχουμε υποφέρει τις 4 ρόδες από το άρμα του καπιταλισμού: την εκμετάλλευση, την καταστολή, την αρπαγή και την υποτίμηση. Μένει πια μόνο η εμπιστοσύνη μεταξύ μας, όπου εμείς ξέρουμε πώς να οικοδομήσουμε μια νέα κοινωνία, ένα νέο σύστημα διακυβέρνησης, με τη δίκαιη και αξιοπρεπή ζωή που θέλουμε.

Η λούπα μιας χαρμολύπης

του Ταξιάρχη Κεραμέ

«Και δεν θα συλλογιέμαι παρά ένα κομμάτι από τον πατέρα κι ένα κομμάτι από τη θάλασσα -αυτά που μ' άφησαν- και την πόλη. Την πόλη που τη σάπισαν.»

Κ. Γώγου