Γαλλία

«Τα κρουασάν είναι αυστριακή ανακάλυψη: Καταρρίπτοντας κυρίαρχες αφηγήσεις για τις γαλλικές εκλογές»

Του Νίκου Βασιλόπουλου

Η Γαλλία βρίσκεται εντός της συνθήκης έκτακτης ανάγκης από τις 20 Νοεμβρίου του 2015 και μετά από τέσσερις διαδοχικές επεκτάσεις της αρχικής ανακοίνωσης, η συνθήκη έκτακτης ανάγκης αναμένεται να λήξει με το πέρας των γαλλικών εκλογών στα τέλη του Ιουνίου 2017. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι η καθημερινή κοινωνική και πολιτική ζωή στη Γαλλία βρίσκεται στη σκιά ενός κράτους που γίνεται ολοένα και πιο αυταρχικό και στο έδαφος του οποίου συγκρούονται κινήματα, αντιστάσεις, ο ανοιχτός ρατσισμός που υπάρχει στη γαλλική κοινωνία και μια ταχεία φτωχοποίηση πρώην μικροαστικών στρωμάτων.

Δικαιοσύνη για τα θύματα της Γαλλικής αστυνομίας

Marche pour la Justice et la Dignité

Εδώ και 40 χρόνια, τακτικά, οι δικοί μας δολοφονούνται από το γαλλικό κράτος, από τα χέρια αυτών που ονομάζονται ειρωνικά οι "φυλακές της ειρήνης". Εδώ και 40 χρόνια, τακτικά, η απάντηση σε όσους ζητάνε την αλήθεια και την δικαιοσύνη για τους θανάτους τους έχουν ως μόνη απάντηση την πιο ντροπιαστική ατιμωρησία και καμπάνιες εγκληματοποίησης. Η συνεχής αστυνομική και πολιτική παρενόχληση εναντίον της οικογένειας Traoré, στους οποίους εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας, το αποδεικνύει. Κάθε φορά είναι το ίδιο.

«Το Ποδόσφαιρο στους Ποδοσφαιριστές»: Όταν ο Μάης του 1968 αγαπούσε το επιθετικό ποδόσφαιρο.

Της Λένας Δελβερούδη

Στις 22 του μήνα, μερικοί ποδοσφαιριστές καταλαμβάνουν τα γραφεία της Γαλλικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, στην καρδιά του μπουρζουάδικου Παρισιού, στη Λεωφόρο Ιένας. Η σύλληψη της ιδέας έγινε λίγες μέρες πριν, στο σπίτι ενός δημοσιογράφου του Miroir Du Football, του Πιερ Λαμενιέρ. Για να πραγματοποιηθεί η επιχείρηση, ζητήθηκε η βοήθεια έμπειρων ακτιβιστών, που έπαιζαν μπάλα στο εργατικό αθλητικό σωματείο APSAP Bretonneau. 

Πορείες ενάντια στο εργασιακό νομοσχέδιο στην Νάντ (Γαλλία) : Γιατί επιλέγω να ριζοσπαστικοποιηθώ.

του Antoine από: leplus.nouvelobs.com (μετάφραση-επιμέλεια: barikat)

 Τη βία, πρέπει να την αποδημήσουμε. Πρώτα είναι αυτή του κράτους και των δυνάμεων ασφάλειας. Το εργασιακό νομοσχέδιο είναι αντιπροσωπευτικό μιας κυβέρνησης που θέλει να περάσει τα πάντα στο όνομα της αποτελεσματικότητας και της κρίσης. Εμείς δεν αποδεχόμαστε ούτε το 49.3, ούτε το γκλόμπ. Είμαστε ενάντια σε αυτό το νομοσχέδιο, τον κόσμο του και όλες τις μορφές καταπίεσής του, ενάντια στον καπιταλισμό και την γενική επισφάλεια.

Ανταπόκριση από το Παρίσι

Π.Σ.

Πριν καν φτάσουν στη πλατεία, οι διαδηλωτές χτυπήθηκαν βίαια από τις γαλλικές δυνάμεις καταστολής που προχώρησαν σε εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων με αποτέλεσμα το μπλοκ τους να "σπάσει" και να διασκορπιστούν άτακτα στους γύρω -από τη Ρεπουμπλίκ- δρόμους. Αφού ανασυντάχθηκαν, οι περίπου 100 αντιφασίστες που είχαν απομείνει κυνηγήθηκαν από τις αστυνομικές δυνάμεις.

Flics cochons assassins ή αλλιώς μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι

Δελτίο τύπου της Confédération nationale du travail Lille (μετάφραση: barikat)

Αυτό το γεγονός αποδεικνύει ένα πράγμα. Τους αγχώνουμε. Αυτή η καταστολή αποδεικνύει πως το κράτος και η αστυνομία του δεν θέλουν να δουν να σχηματίζεται μια γραμμή αντίστασης και αγώνα από το νομοσχέδιο για τα εργασιακά. Παρόλη την καταστολή, τα ψέματα των ΜΜΕ και τις  κινήσεις των γραφειοκρατικών συνδικάτων, εμείς θα συνεχίσουμε. Θα κάνουμε τα αφεντικά και τους πολιτικούς να υποχωρήσουν από τις απεργίες, τα οδοφράγματα και τις πορείες. Θα τους ανατρέψουμε.

La France sous tension. Το Χρονικό της Εξέγερσης*

Ανταπόκριση από το Παρίσι. Του Πιέρ Σαλϊέ

Ζητώντας την απόσυρση του νέου νόμου για τα εργασιακά της Υπουργού Εργασίας Ελ Χομρί, μαθητικά, φοιτητικά και εργατικά συνδικάτα βρίσκονται επί ποδός σε όλη τη Γαλλία για πέμπτη συνεχόμενη εβδομάδα σε μία σειρά διαδηλώσεων που έχουν βάλει φωτιά στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Είναι η πρώτη φορά μετά το κύμα διαδηλώσεων ενάντια στη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού το 2010 που η Γαλλία, από το λιμάνη της Χάβρης μέχρι τη Μασσαλία, συντάρασσεται από μαζικές κινητοποιήσεις. 

Βόλτα στο Παρίσι

Tου Θανάση Βασιλείου

Οι Παριζιάνοι δηλαδή ξαφνικά φοβούνται. Και φοβούνται πολύ. Τα αυθόρμητα κλάματα στο μετρό ή η επέκταση του πανικού εξ’αιτίας μιας κροτίδας από το Δημαρχείο της πόλης έως την Πλατεία της République, με κόσμο και αστυνομικούς να τρέχουν αλλόφρονες να κρυφτούν, το αποδεικνύουν περίτρανα σε ένα πρώτο επίπεδο. Σε ένα δεύτερο, οι Παριζιάνοι φοβούνται γιατί συνήθισαν να βολτάρουν με δεκάδες αστυνομικών και στρατιωτών γύρω τους. Η αδιαφορία για την αλλοίωση που καταφέρνει στην πόλη αυτή η εικόνα καταπίεσης, μαρτυρά την ομολογία του φόβου τους. 

ΦΑΚΕΛΟΣ: Πόλεμος στις γειτονιές του κόσμου

Tου Barikat

Κηρύττουν οι ηγέτες του δυτικού κόσμου έναν πόλεμο που έχει ήδη κηρυχθεί.  Ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας αναβιώνει αλά ευρωπαϊκά, σε μια Ευρώπη που πεθαίνει γιατί σκοτώνει. Σκοτώνει στα σύνορα της και πεθαίνει στα νέα τείχη που χτίζει, στη νέα περιχαράκωση μεταξύ  νικητών και ηττημένων, πλούσιων και φτωχών. Έπαιξαν με τον διάβολο παιχνίδια εξουσίας και ηγεμονίας, στην καμμένη γη της Μέσης Ανατολής, στη θάλασσα του Αιγαίου, στα γκέτο της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Και γέννησαν τον πόλεμο, γέννησαν αγρίμια.

«Το πένθος γίνεται νόμος»- Judith Butler από το Παρίσι

Της Judith Butler

Προφανώς, ο εχθρός πρέπει να είναι ολοκληρωμένος και μοναδικός για να είναι ηττημένος, και η διαφορά μεταξύ των μουσουλμάνων και των τζιχάντ γίνεται όλο και πιο δύσκολο να καταστεί διακριτή, στον δημόσιο διάλογο. Βρήκα ιδιαίτερα ενδιαφέρον το γεγονός ότι ο Ολάντ ανακοίνωσε πως έχει αυξήσει τα μέτρα ασφαλείας- άλλος ένας τρόπος ανάγνωσης είναι ότι «το πένθος έγινε ό νόμος».