καταστολή

Ο Δικός μας Δεκέμβρης

Των Βασίλη Λινάρδου και Παναγιώτη Μαυρόπουλου

Ο Δεκέμβρης για εμάς δεν ήταν απάντηση, ήταν ερώτηση. Μια ρητορική ερώτηση που όμως ήθελε συγκροτημένη και συνολική απάντηση. Οι ομοιότητες της καθημερινότητας και της ζωής για το σύνολο της κοινωνίας τότε και τώρα είναι εμφανείς και σκληρές. Οι στιγμές ελευθερίας που νιώσαμε τότε απουσιάζουν μέσα σε μια εκκωφαντική ησυχία.

«Pétain, reviens, t’as oublié tes chiens»*. Ο αγώνας στη Γαλλία συνεχίζεται.

Του Πιέρ Σαλιέ. Ανταπόκριση από το Παρίσι

Η οργή απέναντι στη στάση της αστυνομίας όλο αυτό το διάστημα μεγαλώνει και η Αστυνομική διεύθυνση αισθάνεται ότι πρέπει να υπερσπιστεί το Σώμα. Στα κανάλια εκπρόσωποι των Αστυνομικών καταγγέλουν το «haine anti-flic» (αντι-μπατσικό μίσος) και εξηγούν στο τηλεοπτικό τους κοινό ότι τα μοναδικά θύματα βίας από το Μάρτιο είναι εκείνοι, δημόσιοι υπάλληλοι που για να διατηρήσουν τη τάξη και να προστατεύσουν ιδιωτικές περιουσίες, αναγκάζονται να χρησιμοποιήσουν τη βία πάντα στο βαθμό που τους το επιτρέπει η νομοθεσία. 

Ανταπόκριση από το Παρίσι

Π.Σ.

Πριν καν φτάσουν στη πλατεία, οι διαδηλωτές χτυπήθηκαν βίαια από τις γαλλικές δυνάμεις καταστολής που προχώρησαν σε εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων με αποτέλεσμα το μπλοκ τους να "σπάσει" και να διασκορπιστούν άτακτα στους γύρω -από τη Ρεπουμπλίκ- δρόμους. Αφού ανασυντάχθηκαν, οι περίπου 100 αντιφασίστες που είχαν απομείνει κυνηγήθηκαν από τις αστυνομικές δυνάμεις.

Flics cochons assassins ή αλλιώς μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι

Δελτίο τύπου της Confédération nationale du travail Lille (μετάφραση: barikat)

Αυτό το γεγονός αποδεικνύει ένα πράγμα. Τους αγχώνουμε. Αυτή η καταστολή αποδεικνύει πως το κράτος και η αστυνομία του δεν θέλουν να δουν να σχηματίζεται μια γραμμή αντίστασης και αγώνα από το νομοσχέδιο για τα εργασιακά. Παρόλη την καταστολή, τα ψέματα των ΜΜΕ και τις  κινήσεις των γραφειοκρατικών συνδικάτων, εμείς θα συνεχίσουμε. Θα κάνουμε τα αφεντικά και τους πολιτικούς να υποχωρήσουν από τις απεργίες, τα οδοφράγματα και τις πορείες. Θα τους ανατρέψουμε.

Heretic ή αλλιώς αιρετικός

του Ζακ Λε Μπωφ

Το θέμα μας δεν είναι τα ναρκωτικά. Είναι η ελευθερία. Η ελευθερία στην επιλογή. Την επιλογή στην διασκέδαση. Στον τρόπο με τον οποίο θα διασκεδάσεις. Μπορούμε όλοι μαζί. μπορούμε και χώρια. Χωρίς να ενοχλούμε ο ένας τον άλλο. Είμαστε ίσοι αλλά ταυτόχρονα τόσο διαφορετικοί. Δεν χρειάζεται επιβολή. Αλλά κατανόηση. Έτσι και οι διαφορετικοί, ή για κάποιους άλλους οι αιρετικοί έχουν την επιλογή. Έχουν δικαίωμα στην ελευθερία. Όπως το νερό όσο και να το μπλοκάρεις, πάντα θα βρίσκει μια χαραμάδα, μια ευκαιρία, μια σταγόνα του, να απελευθερωθεί.

Καμιά Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους*

Barikat

Στην Ειδομένη διεξάγεται ένας πόλεμος (με τη μορφή της εγκατάλειψης) ενάντια σε αυτούς ήρθαν από το πόλεμο. Η μηδενική προστασία και ανοχή απέναντί τους είναι σαφής ακόμα και όταν τους χτυπά μέσα στην ελληνική επικράτεια η συνοριοφυλακή της FYROM. 

Ανακοίνωση της συνέλευσης αλληλέγγυων και εθελοντών/ριών στην “Πέτρινη αποθήκη”, στο λιμάνι του Πειραιά

Συνέλευση αλληλέγγυων και εθελοντών/ριών στην “Πέτρινη αποθήκη”

Την Κυριακή 10 Απριλίου έγινε η εβδομαδιαία συνέλευση των αλληλέγγυων και εθελοντών/ριών που συμμετέχουμε στη δομή της “Πέτρινης αποθήκης”. Συζητήσαμε και αποφασίσαμε τα παρακάτω:

Τρομοκρατικές επιθέσεις στις Βρυξέλλες: Ναι, «είμαστε σε πόλεμο»

της Ελένης Μαυρούλη

«Είμαστε σε πόλεμο» με όσους μεθοδικά προσπαθούν να ταυτίσουν τους πρόσφυγες συλλήβδην με την τρομοκρατία μόνο με γνώμονα τη χώρα προέλευσής τους ή τη θρησκεία τους. Αλλά και με όσους επισταμένα «ξεχνούν» τα αίτια πίσω από το αποτέλεσμα της προσφυγικής κρίσης, επιλέγοντας βολικά να ασχολούνται «ψυχοπονιάρικα» με το σύμπτωμα για να «κρύψουν» την αρρώστια.

2 χρόνια μετά· Ο Μπερκίν είναι παντού

Barikat

Ο Μπερκίν και όσοι τον ακολούθησαν μας θυμίζουν ότι ο θρήνος  είναι το μισό της εκδίκησης..το άλλο μισό είναι να νικηθεί ο φόβος. Η ανατροπή αυτού το χυδαίου καθεστώτος θα είναι το βάλσαμο και η ηλιαχτίδα ενός κόσμου όπου οι άνθρωποι δε θα πεθαίνουν με εντολές άνωθεν. 

Τουρκία: Τραγωδία, Μελόδραμα και Αντίσταση

του Κιαμίλ Γιλντίζ (Ενωτικό Επαναστατικό Κόμμα, Αντιπροσωπεία Ελλάδος)

  Μια λαϊκή ρήση λέει ότι : «Όταν ο Σουλτάνος δίνει φιρμάνια και εντολές  τότε η δική μας απάντηση είναι πως η ελευθερία και τα βουνά είναι δικά μας». Ο έρωτάς μας είναι η ελευθερία και η πατρίδα μας τα βουνά. Η φωτιά της αντίστασης μεγαλώνει στα βουνά. Η καταπίεση δεν θα νικήσει ποτέ. Θα νικήσει η ελευθερία και οι οργανωμένοι λαοί. Αν έχεις πίστη στην οργανωμένη δύναμη του λαού σου τότε δεν είσαι μακριά απ’ τη νίκη.