Ανακοίνωση του Θεάτρου ΕΜΠΡΟΣ για την ναζιστική επίθεση την Κυριακή 4/2/2018

Η οργανωμένη αντιφασιστική περιφρούρηση του Εμπρός- με προφυλαγμένο το κτίριο και με την παρουσία και συμμετοχή πολύ κόσμου στάθηκε απέναντι στους ναζιστές που αποθρασυμμένοι από το πατριωτικό παραλήρημα του συλλαλητηρίου επέλεξαν να στοχεύσουν ένα θέατρο, έναν αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό χώρο τέχνης, ένα χώρο του απελευθερωτικού κινήματος, που
παράγει αυτοοργανωμένο πολιτισμό από όλους για όλους.

Ψυχαγωγικό ή διδακτικό θέατρο; *

Bertolt Brecht (μετάφραση: Τάσος Κυπριανίδης, Γιάννης Μηλιός / αναδημοσίευση από Θέσεις)

Αν πριν από μερικά χρόνια μιλούσε κάποιος για μοντέρνο θέατρο, θα αναφερόταν στο θέατρο της Μόσχας, της Νέας Υόρκης και του Βερολίνου. Θα ανέφερε ενδεχομένως και τη μια ή την άλλη παράσταση του Jouvet στο Παρίσι ή του Cochran στο Λονδίνο, ή τη Habima του Dybuk, που στην πραγματικότητα ανήκει επίσης στο ρωσικό θέατρο, εφόσον σκηνοθέτης της ήταν ο Wachtangow.

Αφιέρωμα στη Φράνκα Ράμε

Τον περασμένο Μάιο πέθανε η Ιταλίδα Φράνκα Ράμε, ηθοποιός με ενεργό ρόλο στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες. Μαζί με τον σύντροφό της, Ιταλό κωμικό ηθοποιό και συγγραφέα Ντάριο Φο, ίδρυσαν από το 1958 τον κοινό τους θίασο στο Μιλάνο, αναδεικνύοντας μέσω της τέχνης τα πολιτικά επίδικα της εκάστοτε περιόδου αλλά και συμμετέχοντας στους πολιτικούς αγώνες.

Μια μαρτυρία της Φράνκα Ράμε

Ποιός ξέρει γιατί (ίσως γιατί είναι πιο εντυπωσιακό και φαίνεται ευκολότερο) πολλοί νομίζουν ότι το άλμα μας - του Ντάριο Φό και το δικό μου - από το παραδοσιακό θέατρο σ' αυτό πού σήμερα κάνουμε, ήρθε έτσι ξαφνικά, από τη μια μέρα στην άλλη˙ότι παρασυρμένοι από τον άνεμο της φοιτητικής εξέγερσης, των φοιτητικών διαμαρτυριών και των εργατικών αγώνων του 68 ξυπνή­σαμε ένα ωραίο πρωινό λέγοντας: «φτάνει πια, ας τυλι­χτούμε την κόκκινη σημαία κι