«Γι αυτούς που νομίζουν ότι τον τρομάξανε, τους λέω ότι δεν τρόμαξε»

Δύο χρόνια μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, οι αποκαλύψεις για τη δράση της ναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής συνεχίζονται. Δύο χρόνια, όπου γίνεται μια μεθοδική απόπειρα να συσκοτιστεί η δικτύωση της με το κράτος, να καλυφθούν τα εγκλήματα της, να περάσει στη λήθη η πραγματική της προσφορά. Αυτή των χρήσιμων νεοναζί, όπλο του κεφαλαίου στους δρόμους, στα συνδικάτα και στη Βουλή, απαραίτητοι για την επίθεση στους φτωχούς και τους «διαφορετικούς».

 Έχουν περάσει δύο χρόνια, ωστόσο χρέος μας είναι να μη ξεχάσουμε. Να θυμόμαστε για πάντα ότι η δολοφονία του Παύλου Φύσσα, όπως αντίστοιχα και του Αλέξη Γρηγορόπουλου, αρχικά «σερβιρίστηκε» ως κάτι άλλο[1]. Πράγματι, δόθηκε αγώνας να παρουσιαστεί σαν ένα «τυχαίο» γεγονός, σαν ένα «μεμονωμένο» περιστατικό, ένα «τραγικό συμβάν».

 Βρισκόμαστε σε ένα ακόμα σταυροδρόμι: από τη μία δικάζονται οι δολοφόνοι του Παύλου Φύσσα , με τον αρχηγό της Χρυσής Αυγής να έχει αναλάβει πολιτική ευθύνη της δολοφονίας και από την άλλη η Χρυσή Αυγή παρουσιάζεται ως αντιμνημονιακή, Ένας λύκος, όπου προσπαθεί άρον-άρον να καλυφθεί σε πατριωτικές προβιές. Αλλά το αίμα δε ξεχνιέται.

 Σε όλα τα θύματα της Χρυσής Αυγής όλα αυτά τα χρόνια, στο Παύλο Φύσσα, στο Σαχζάτ Λουκμάν και τόσους άλλους και άλλες, χρωστάμε να θυμόμαστε ότι το φασισμό τον πολεμάμε κάθε μέρα, είτε στο Κερατσίνι, είτε στη πλατεία Βικτώριας, είτε στα νερά του Αιγαίου. Παντού. Πάντα.

     Barikat

Παρατίθεται το απόσπασμα της κατάθεσης της μητέρας του Παύλου Φύσσα στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων:

«Αυτό ήταν η ζωή μας;»

 «Ο Παναγιώτης (σύζυγος) ήρθε σπίτι και μου είπε: “Ο Παύλος χτύπησε, είναι στο Κρατικό και θέλει να σε δει. Ήρθα να σε πάρω”. Δεν το πίστεψα. Πίστεψα ότι είχε γίνει κάτι κακό. Δεν έκανα ερωτήσεις. Τον ρώτησα μόνο: “Μέχρι εδώ ήταν, Τάκη; Αυτό ήταν η ζωή μας;”»

Πάμε στο Κρατικό, βλέπω πολύ κόσμο, συγγενείς και φίλους. Δεν περιμένω να μου πει κανείς τίποτα, τρέχω μέσα. Είναι δύο γιατροί. Τους παρακάλαγα να μου πουν τι έχει συμβεί αλλά δεν μου λένε. Τραβάω παραβάν να δω αν είναι κάπου, τους είπα να μου πουν τι έχει γίνει τώρα. Ο γιατρός μού έδωσε ένα χάπι και μου είπε την αλήθεια, ότι ο Παύλος δεν ζει, έφυγε. “Πώς είναι δυνατόν;” ρώτησα. Μου είπε ότι τον μαχαίρωσαν στην καρδιά, η Χρυσή Αυγή. Μου είπε ότι “δεν μπορούσε να γίνει κάτι, οι μαχαιριές ήταν επαγγελματικές και εδώ έξω να γινόταν δεν θα προλαβαίναμε”».

«Ζήτησα να δω το παιδί μου. Πήγα στον θάλαμο. Στις 3 το πρωί πήγα στο παιδί μου στον νεκροθάλαμο. Όσοι νομίζουν ότι τον τρομάξανε, τους λέω ότι κοιμόταν, ήταν ένας άγγελος. Προσπάθησα να τον ζεστάνω...»

Ακροατήριο: Σκυλολόι... Ρουπακιά...

Πρόεδρος: Τι σας είπε η Χρύσα, η κοπέλα του Παύλου;

Μάγδα Φύσσα: Έμενε με τον Παύλο και μαζί μας. Ήταν παιδί μας. Μου είπε ότι ξεκίνησαν να πάνε για καφέ και να δουν πού θα κάτσουν να δουν τον αγώνα. Είδαν την καφετέρια “Κοράλι” και είπαν να πάνε εκεί γιατί δύσκολα θα έβρισκαν τραπέζι. Ήταν η πρώτη φορά που πήγαν. Οι τρεις τους μπήκαν στο μαγαζί και πήγαν και άλλοι φίλοι εκεί, εννιά παιδιά όλοι μαζί. Όσο διαρκούσε ο αγώνας δεν έγινε τίποτα, κατά τη Χρύσα. Όταν τελείωσε ο αγώνας βγήκαν από το μαγαζί. Στην απέναντι γωνία από το μαγαζί βλέπουν να έχουν μαζευτεί περίπου 20 άτομα με χαρακτηριστικά Χρυσής Αυγής, με άρβυλα, παντελόνια παραλλαγής. Κρατάνε στα χέρια τους ρόπαλα, λοστούς και άλλα. Έχουν κλείσει τα αυτοκίνητα των παιδιών.

Στην άλλη γωνία, πάρα πολύ κοντά, είναι δύο μηχανές ΔΙΑΣ. Υπάρχουν πριν γίνει οτιδήποτε. Βλέπουν τους χρυσαυγίτες από τη μία και αστυνομία από την άλλη. Υπάρχει ένα τύπος που έκανε τον μεσάζοντα από το πουθενά και τους λέει: «Εγώ είμαι εδώ, είμαι ειδικός φρουρός και θα το κανονίσω εγώ, μη φοβάστε. Να βοηθήσω θέλω». Είπε ο Παύλος: «Δεν φοβάμαι, είμαι στη γειτονιά μου». Ωστόσο, μια πήγαινε στα παιδιά, μια στους χρυσαυγίτες. Ακόμα δεν ξέρουμε τον ρόλο αυτού του ανθρώπου.

Στην Τσαλδάρη ένα παιδί φεύγει με ταξί και οι υπόλοιποι προχωρούν. Ο Παύλος είπε “Χρύσα και άλλη κοπέλα πηγαίντε σπίτι, πάμε να πάρουμε τσιγάρα και ερχόμαστε, να φύγουν οι χρυσαυγίτες να πάρετε το αυτοκίνητο”.

Την ίδια ώρα, άρχισε να έρχεται το τάγμα εφόδου από Νίκαια και κάποιο αυτοκίνητο σταματάει μπροστά τους και ρωτάει αν ξέρουν την Κεφαλληνίας. Εκ των υστέρων μάθαμε ότι ήταν ο δολοφόνος. Ο γιος μου απάντησε “αυτή είναι φίλε μου” και έστριψε.

Αμέσως μετά οι 20 που ήταν εκεί, προστέθηκαν 30 ακόμη άτομα από το τάγμα εφόδου Νίκαιας, όπως μάθαμε από τη δικογραφία.  

Τα αγόρια άρχισαν να τρέχουν προς τα πάνω. Ο Παύλος όμως δεν έτρεξε, προχώρησε. Τον πρόλαβαν οι χρυσαυγίτες που μεθοδευμένα πήγαιναν ανά 2-3 άτομα και τον χτυπούσαν. Όλο αυτό εκ των υστέρων το έκαναν για να τον εγκλωβίσουν για να έρθει ο δολοφόνος να τον μαχαιρώσει.

Ο δολοφόνος, λοιπόν, έρχεται ανάποδα την Τσαλδάρη. Οι χρυσαυγίτες χτύπησαν άλλα δύο παιδιά και είναι ο Παύλος μόνος του, προσπαθεί να παλέψει με όλους τους άλλους.

Ο δολοφόνος βγαίνει από το αυτοκίνητο, όπου αρχικά ήταν τέσσερα άτομα αλλά τους είχε αφήσει 50 - 100 μέτρα πιο πίσω. Βγαίνει από το αυτοκίνητο, βλέπει τον στόχο του και του ρίχνει δύο μαχαιριές στην καρδιά.

Η Χρύσα όλο αυτό το διάστημα δεν έφυγε γιατί άκουσε τα ποδοβολητά. Πήγε στην αστυνομία που ήταν κοντά και τους παρακάλαγε, τους τράβαγε. «Σας παρακαλώ πολύ, δεν έχει γίνει τίποτα, θα γίνει κακό». Της απάντησαν: «Δεν μπορούμε να επέμβουμε». Δεν έκαναν καμία κίνηση. Κάποια στιγμή κινητοποιήθηκαν δύο από αυτούς, ωστόσο το κακό είχε γίνει.

Πρόεδρος: Έγινε κάποια συμπλοκή μεταξύ των δύο; Ή κάποια φασαρία;

Μάγδα Φύσσα: Όχι, καμία. Ο Ρουπακιάς -δεν θέλω να λέω το όνομά του, είναι δολοφόνος...- ο δολοφόνος πήγε, τον αγκάλιασε και του τις έδωσε.

Πρόεδρος: Πριν από το συμβάν η υπόλοιπη ομάδα πού βρισκόταν;

Μάγδα Φύσσα: Είμαι σίγουρη 100% ότι δεν το είδε ο Παύλος. Ήταν παρόντες χωρίς να τον αποτρέψουν. Προφανώς για να κρατήσουν τον Παύλο μέχρι να έρθει ο δολοφόνος. Μέσα στο Κοράλι ήταν ο Άγγος, ο Μιχάλαρος και ο Τσαλίκης. Και τους 50 δεν τους ξέρω, ξέρω από τη δικογραφία ότι 18 κατηγορούμενοι ήταν παρόντες.

Ξέρω ότι ήταν εκπαιδευμένος δολοφόνος. Μου το είπε ο γιατρός του Κρατικού και περιγράφονται τα χτυπήματα στην ιατροδικαστική έκθεση. Ο γιος μου κατέληξε στο σημείο. Άντεξε τέσσερα λεπτά, πολύ σημαντικά για εμάς όλους. Γιατί ο ίδιος υπέδειξε τον δολοφόνο του.

«Ε, είπαμε, όχι και μαχαιριά»

Πρόεδρος: Τι μάθατε ότι έκανε στη συνέχεια ο Ρουπακιάς;

Μάγδα Φύσσα: Πήγε να φύγει. Πάει να μπει στο αυτοκίνητό του. Ο Παύλος σηκώνει την μπλούζα του και φωνάζει «Πού πας; Με μαχαίρωσες και φεύγεις;». Ήρθε το περιπολικό και τον προλαβαίνει όταν μπήκε στο αυτοκίνητο, ενώ έχει πετάξει το μαχαίρι. Τότε πια η αστυνομικός από την ομάδα ΔΙΑΣ είπε: «Ε, είπαμε, όχι και μαχαίρια...»

Πρόεδρος: Τι σημαίνει αυτό για εσάς;

Μάγδα Φύσσα: Σημαίνει ότι Αστυνομία και Χρυσή Αυγή είναι ένα.

Πρόεδρος: Ποιος έδωσε εντολή; Ξέρετε;

Μάγδα Φύσσα: Από τη δικογραφία γνωρίζω ότι ξεκίνησαν τηλεφωνήματα. Ο Άγγος ενημερώνει τον Καζαντζόγλου και αυτός τον Πατέλη, πυρηνάρχη Νίκαιας. Ο Πατέλης ενημερώνει τον Λαγό και με sms στέλνει τα μέλη της να μαζευτούν στην Τοπική. Ο Λαγός ελέγχει την Τοπική. Αν δεν πάρουν το ok από τον Λαγό, δεν υπάρχει περίπτωση να κινηθούν. Τίποτα δεν θα έκαναν αν δεν ήταν μέλη της οργάνωσης. Είναι φανερό το πώς πήγαν και πώς δρουν.

  «Εκπαιδεύουν δολοφόνους»

 Πρόεδρος: Φτάνουμε στον Ρουπακιά, ο οποίος χωρίς φασαρία καταφέρει δύο καίριες μαχαιριές... χωρίς καμία συμπλοκή, χωρίς διαφορά.

Μάγδα Φύσσα: Αυτή είναι η εκπαίδευση της Χρυσής Αυγής.

Πρόεδρος: Ποιο θεωρείτε ότι είναι το κίνητρο;

Μάγδα Φύσσα: Είναι να θέλουν να έχουν ισχύ στον κόσμο, οτιδήποτε αντίθετο από αυτούς πρέπει να τελειώνει...

Πρόεδρος: Έπρεπε να φτάσει κάποιος να καταφέρει αυτά τα πλήγματα;

Μάγδα Φύσσα: Το ίδιο δεν έγινε και στον Λουκμάν; Με μαχαίρι δεν μαχαίρωσαν και τον Λουκμάν; Εκπαιδεύουν δολοφόνους.

Πρόεδρος: Γιατί να φτάσουν μέχρι την ανθρωποκτονία;

Μάγδα Φύσσα: Είναι η δομή της εγκληματικής οργάνωσης. Εκείνο το βράδυ απλά ήθελαν να σκοτώσουν και σκοτώσανε. Δεν κουνιούνται από τη θέση τους εάν δεν πάρουν εντολή...