Μια συμμαχία του απάνθρωπου αυξάνεται στην Ευρώπη. Μία ομάδα πολιτικών αρχηγών πραγματοποιούν συναντήσεις αυτή την εβδομάδα στη Βιέννη, με σκοπό να συντονίσουν τον τρόπο με τον οποίο θα σφραγίσουν το πέρασμα των προσφύγων στη δυτική διαδρομή των Βαλκανίων. Οι Δυτικές Βαλκανικές χώρες που συμμετέχουν δεν θέλουν να διακινδυνεύσουν, φιλοξενώντας χιλιάδες αποκλεισμένους ανθρώπους στις φτωχές κοινωνίες τους. Αναμένουν ότι προκαλώντας σκόπιμα μια ανθρωπιστική καταστροφή στην Ελλάδα, πρόκειται να σταματήσουν τη δυστυχία του κόσμου που πλησιάζει στο κατώφλι τους.
Παράλληλα, οι τέσσερις χώρες του Βίσεγκραντ (Τσεχική Δημοκρατία, Ουγγαρία, Πολωνία και Σλοβακία), οι οποίες δεν κλήθηκαν να ενταχθούν σε αυτές τις συζητήσεις, βρίσκονται επίσης στην πρώτη γραμμή αυτής της ιδεολογικής εκστρατείας, που έχει ως στόχο να σφραγιστεί η βαλκανική διαδρομή. Το κίνητρό τους βασίζεται σε μια ισλαμοφοβική αφήγηση, υποστηριζόμενη από τον Ούγγρο πρωθυπουργό Βίκτορ Όρμπαν, ένας αυτο-κηρυχθείς εχθρός της φιλελεύθερης δημοκρατίας και εδραιωτής ενός χριστιανικού μετώπου εναντίον του εξισλαμισμού της Ευρώπης.
Παρά το γεγονός ότι δέχθηκε 90.000 άτομα το περασμένο έτος, η Αυστρία είναι η τελευταία χώρα που επιβάλλει ανώτατο όριο στους αιτούντες άσυλο και στέλνει τους πρόσφυγες προς τη Γερμανία. Στην προσπάθεια να αποφευχθεί η καταστροφή στις επερχόμενες εκλογές εναντίον του εθνικιστική Heinz-Christian Strache και του Κόμματος Ελευθερίας του, η τρομοκρατημένη ηγεσία του έχει μετακινηθεί από τη σοσιαλο-δημοκρατική μετριοπάθεια στο δεξιό εξτρεμισμό μέσα σε διάστημα λίγων μήνων. Ο Καγκελάριος Φάιμαν έχει επισκιαστεί από ένα αναδυόμενο εθνικιστικό αστέρι, τον 29χρονο υπουργό Εξωτερικών, Σεμπάστιαν Κούρτζ, ο οποίος άσκησε σκληρή πίεση για το φράξιμο της Ελλάδας, αφού δεν κατάφερε να αναγκάσει την ελληνική κυβέρνηση να απωθήσει τις βάρκες στο Αιγαίο. Η δήλωση που παράγεται μετά τη χθεσινή συνάντηση στιγματίζει την προσφυγική κρίση ως ένα θέμα παράνομης μετανάστευσης, με τρόπο κυνικό, αγνοώντας την ταλαιπωρία εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, οι οποίοι διαφεύγουν από έναν πόλεμο.
Σκεφτείτε για λίγο την "εισβολή" στην οποία αυτοί οι ηγέτες τίθενται κατά. Τα στοιχεία δείχνουν ότι 34% των προσφύγων είναι παιδιά, χιλιάδες από αυτά ασυνόδευτα. Ένα άλλο 20% είναι γυναίκες. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων είναι οικογένειες, οι οποίες τρέπονται σε φυγή από τις συγκρούσεις. Μόλις κάτω από το μισό του πληθυσμού είναι Σύροι που δραπετεύουν και οι ίδιοι από τον Ισλαμικό εξτρεμισμό.
Η εισροή προσφύγων ανέρχεται σε λιγότερο από το 0,5% του Ευρωπαϊκού πληθυσμού. Αυτό δεν ήταν ποτέ ένα ανεξέλεγκτο πρόβλημα για την ΕΕ: πρόκειται για ένα θέμα μόνο των εθνικών κρατών. Ωστόσο, καταφεύγουν σε εθνικιστικές παρεμβάσεις ως μια εύκολη λύση.
Εκείνοι που επαναπαύονται σε επιθετικούς ηγέτες να προετοιμάζονται, για μεγάλη έκπληξη. Η επίσημη διακύρηξη της Ευρώπης, αδυνατώντας να ανταποκριθεί συλλογικά σε αυτή την κρίση, είναι έτοιμη να προκαλέσει τεράστια αντίδραση στους θεσμούς της ΕΕ. Και η υποβάθμιση του συστήματος των θεσμικών οργάνων, ανεξάρτητα από το πόσο αναποτελεσματικά και απεχθή ενδεχομένως έχουν γίνει , θα αντηχήσουν πλέον στα σπίτια μας. Η εθνικιστική εχθρότητα μεταξύ των κρατών θα σήμαινε ότι δεκαετίες σταθερών διπλωματικών σχέσεων θα επιδεινωθούν. Η επιβράδυνση της οικονομικής δραστηριότητας σε ολόκληρη την ήπειρο θα έχουν επίσης αντίκτυπο και στα πακέτα αποδοχών. Όταν προκληθούν άλλα προβλήματα, οι εταίροι της ΕΕ δεν θα είναι πια ένας σταθεροποιητικός παράγοντας για να καταφύγουν εκεί και τότε η δυσπιστία και η ανεντιμότητα πρόκειται να εξαπλωθούν ταχύτατα.
Έχουμε φτάσει στο σημείο που δεν υπάρχει επιστροφή χωρίς ένα σχέδιο. Η Ελλάδα αδυνατεί να συνεχίσει έτσι: αυτό οφείλεται κυρίως σε μια αλληλουχία πολιτικών εξελίξεων, την οποία επέφερε η αναποτελεσματική κυβέρνηση της, σε μια ευρέως ανεπιθύμητη θέση υπεράσπισης της Σύμβασης του 1951 για τους Πρόσφυγες και στην απόγνωσή της προς μια Ευρωπαϊκή λύση για τους αφιχθέντες πρόσφυγες. Ο Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα αυτή την εβδομάδα, δέσμευσε την UNHCR να αυξήσει τη συμμετοχή της σε επιχειρήσεις υποδοχής σε συνεργασία με την ελληνική κυβέρνηση. Οφείλει να το εκπληρώσει όσο το δυνατόν συντομότερα. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα πρέπει να ενεργήσει στο μόνο πράγμα που γνωρίζει καλά: να αναλάβει την ευθύνη. Έχει να χάσει πολλά, εαν αυτό δεν συμβεί.
Επιπλέον, ένα σχέδιο του ΟΗΕ για ανθρωπιστική εκκένωση (από την Τουρκία και την Ελλάδα), υπερβαίνοντας τα όρια της ΕΕ θα πρέπει να τεθεί σε εφαρμογή αμέσως. Αν οι τεχνοκράτες της ΕΕ και οι αρχηγοί των κρατών, δεν συμφωνήσουν στις Βρυξέλλες, υπάρχει κι άλλος τρόπος. Την περασμένη εβδομάδα η Πορτογαλία προσφέρθηκε για την επανεγκατάσταση των προσφύγων από την Ελλάδα. Χθες, οι ισπανικές περιφερειακές αρχές κατέληξαν σε συμφωνία για τη μεταφορά χιλίων μεταναστών, παρακάμπτοντας το χρονοβόρο σύστημα μετεγκατάστασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε μικρότερη κλίμακα, οι αποκεντρωμένες λύσεις είναι πιο εύκολο να χρηματοδοτηθούν, νόμιμα εφικτές και θα αποτελέσουν προηγούμενο.
Οι δημοκρατικές κοινοτήτες μπορούν να κάνουν ό, τι τα κράτη έχουν αποτύχει να καταφέρουν, αντιδρώντας στην πραγματική κρίση που αντιμετωπίζει η Ευρώπη σήμερα: τη ρατσιστική και εθνικιστική αντίδραση σε ολόκληρη την ήπειρο. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εκεί έξω που θυμούνται καλά ότι η αποτυχία της Ευρώπης έχει αποδοθεί στους αδύναμους κατά το παρελθόν και που αυτό οδήγησε.
Θα αγωνιστούμε απέναντι σε αυτό.
Υ.Γ: Δημοσιεύθηκε στο Guardian στις 25 Φεβρουαρίου 2016. Λίγα στοιχεία προσαρμόστηκαν από το Διοικητικό Συμβούλιο, σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές της συντακτικής της εφημερίδας αλλά χωρίς να παραπέμπουν σε αυτό στο αντίγραφο. Τις επαναφέρω εδώ όπως τις έγραψα αρχικά. Επίσης, ο τίτλος που ο συντάκτης επέλεξε για το κείμενο, αν και ακούστηκε πολύ ισχυρός, στο τέλος δεν έχει υπηρετήσει τον σκοπό του. Εδώ παρουσιάζεται με τον τίτλο που διάλεξα αρχικά, ο οποίος πιστεύω ότι είναι πιο ακριβής.
Ειδομένη 29/2/2016
πηγή:
