Το Ουτοπικό Χωριό της Βοιωτίας Όπου οι Πρόσφυγες Παράγουν Μόνοι τους την Τροφή τους

Της Μαρίας Λουκά-φωτογραφίες: Αλέξανδρος Κατσής

Για την Ελλάδα των hot spot της ντροπής, έμοιαζε περισσότερο με το ρομαντικό παραλήρημα ενός αφελούς. Λίγες μέρες μετά, έδωσε τα χέρια με τον ιδιοκτήτη και η υπογραφή του επισφράγισε την αρχή υλοποίησης του πλάνου. Με αδιαπραγμάτευτη αξία το «Ζούμε μαζί, παράγουμε μαζί», πρόσφυγες και Έλληνες ξεκίνησαν να καθαρίζουν, να σκάβουν, να φυτεύουν, να καλλιεργούν, να μαζεύουν τους καρπούς τους και εν τέλει να τρώνε τα προϊόντα που έχουν παραγάγει οι ίδιοι, με κόπο και μεράκι. 

Ανακοίνωση της κατάληψης στέγης προσφύγων/μεταναστών Νοταρά 26 για την επίθεση της 24ης Αυγούστου

Μετά την επίθεση με μολότοφ και τα γκαζάκια που ακολούθησαν, η περιφρούρηση των μεταναστών και η συνδρομή των αλληλέγγυων έδρασε άμεσα, κάνοντας χρήση των πυροσβεστήρων της κατάληψης. Οι άνω των 130 ζωών που κινδύνευσαν σοβαρά, σώθηκαν αποκλειστικά και μόνο από την άμεση αντίδραση του συνόλου των διαμενόντων, των αλληλέγγυων και των γειτόνων της κατάληψης, καθώς και με τη συμμετοχή της πυροσβεστικής – παρ’ ότι η ίδια στο δελτίο τύπου της χαρακτήρισε μειονεκτικά την κατάληψη της Νοταρά 26 ως αποθήκη, υπονοώντας ότι στο σημείο δεν διέμεναν άνθρωποι.

Μυτιλήνη: Μια εδραιωμένη κατάσταση εξαίρεσης

Barikat

Πλέον ο Ερντογάν είναι κρίσιμος εταίρος, η Τουρκία “ασφαλής” χώρα και από τη στιγμή που δεν εισέρχονται νέοι προσφυγές και μετανάστες η συμφωνία κρίνεται “επιτυχημένη”. Το ζητούμενο είναι λοιπόν να μένουν όλοι στο γείτονα. Οι μέρες του διπρόσωπου ακτιβισμού τελείωσαν.

Υπατία· ένας αγώνας που μας διάλεξε (5 χρόνια μετά)

Barikat

Τέτοιες μέρες, πριν πέντε χρόνια, είχε τραβηχτεί η παραπάνω φωτογραφία. Για πολλούς, ίσως, δεν λέει τίποτα. Για άλλους, όμως, είναι βαθιά συγκινητική και σημαντική φωτογραφία. Η χαρά που αποτυπώνει είναι αυθεντική· αφελής ίσως, όπως κάθε αίσθηση αισιοδοξίας της βούλησης απέναντι στην γκρίζα γνώση, αλλά βιωμένη αυθεντικά ως τέτοια. Εκεί, στο νεοκλασικό / νεοαλεξανδρινό Μέγαρο της Υπατίας, στην Ηπείρου· στα Πατήσια.

H Βαρκελώνη περιμένει τους πρόσφυγες …που δεν έρχονται.

Από : Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων (μετάφραση: barikat)

«Είναι μια υποχρέωση του κράτους, αλλά υπάρχει ένα ανθρωπιστικό επίπεδο που δεν μπορούμε να ξεχάσουμε. Και τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι πάνω από την ευρωπαϊκή νομοθεσία»

Το προσφυγικό μέσα από την ποίηση και τον φωτογραφικό φακό

των Α.Β. και Πάολα Ρεβενιώτη

Η μικρή αυτή συλλογή από ποιήματα είναι το αποτέλεσμα της σκληρής πραγματικότητας με την οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι. Η τέχνη μπορεί να μεταμορφώνει, να αναπαριστά, να ανακουφίζει ή να συγκινεί τον δημιουργό και τον δέκτη, παραμένει όμως ενίοτε αναγκαία φυγή προς κάτι ανώτερο από μια μασκαρεμένη και σκληρή ζωή.

Αλληλεγγύη και Αλληλέγγυοι, κάπου στα Εξάρχεια

Της Ιωάννας Δαραμούσκα - Γιαννίκου

Το εγχείρημα αυτό ξεκίνησε πριν 15 μέρες, διότι χιλιάδες συνάνθρωποί μας παλεύουν να περάσουν τον φράχτη του Έβρου, τους εμπόρους των συνόρων, το λιμενικό. Είναι άνθρωποι κυνηγημένοι από την φτώχεια αλλά και τους βομβαρδισμούς της δύσης , οι οποίοι έρχονται στην Ευρώπη για ένα καλύτερο μέλλον για αυτούς και τα παιδιά τους, αλλά που πολλές φορές συναντούν τον ρατσισμό και την ξενοφοβία.

Μαθήματα αλληλεγγύης στην αυγουστιάτικη Αθήνα.

Της Αθανασίας Δέτσικα (Μέλος της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στους πρόσφυγες)

Αυτό που κατάφεραν μερικοί άνθρωποι στο κέντρο της Αθήνας είναι μια τρανή απόδειξη πως με ελάχιστα μέσα, πολλή δουλειά και πολλή αλληλεγγύη-σχεδόν- τα πάντα μπορούν να γίνουν. Τις τελευταίες τρεις εβδομάδες φάγαμε, ήπιαμε, μιλήσαμε, αγκαλιαστήκαμε με τους πρόσφυγες στο Πεδίον του Άρεως. Συνεννοηθήκαμε ακόμα και αν δεν μιλούσαμε την ίδια γλώσσα, ακόμα και αν δεν καταλαβαίναμε γιατί οι γυναίκες αρνούνταν να εξεταστούν από άντρες γιατρούς ή γιατί εκεί κατά το βραδάκι στο μισό Πεδίον του Άρεως έστρωναν χαλάκια και προσευχόταν σε ένα Θεό που τους είχε εγκαταλείψει.

Οι «selfies» του Ποταμιού με την ακροδεξιά και οι μεταναστευτικές ροές.

Του Κωνσταντίνου Μυλωνά

Στο πλαίσιο των αποσπασματικών αλλοπρόσαλλων  δηλώσεων του Ποταμιού σχετικά με το μεταναστευτικό διαβάσαμε πέρσι στο «μανιφέστο» -σε ένα από τα πρώτα κείμενα του Ποταμιού- το εξής: «Να δούμε τα κοινωνικά προβλήματα με τη λογική, χωρίς δογματισμούς και αγκυλώσεις. Μετανάστες, ναρκωτικά, σκουπίδια. {…} Οι μετανάστες δεν είναι κακοί, αλλά ούτε χωράνε όλοι».